"Nie umieć to pestka, ale udawać, że się nie umie, to dopiero sztuka" - czyli nie uczyć się, a pozornie umieć:-) to był sposób na Alcybiadesa.
Czy tylko na niego?
Tak zwykli mawiać bohaterowie książek pana Edmunda Niziurskiego.
Nie ganił ich za to.
Od starych słyszeli: "Będziesz się uczył, jak nic innego nie umiesz" , ale nie wiem, czy to zda rezultat:-)

Edmund Niziurski zdiagnozował trzy choroby i przykre przypadłości dręczące uczniów w szkole:
a)
paraliż przytabliczny nagminny - objawia się usztywnieniami i osłupieniami, drżeniem kończyn, zanikiem mowy i pamięci, zwłaszcza przy tablicy, względnie pptami przytablicznymi
b)
rozproszyca przewlekła omamowa - zaczyna się niewinnie: ziewanie, senność, roztargnienie, swędzenie, niemożność skupienia się. Przyczyny mogą być różne: niedotlenienie mózgu, brzęczenie muchy na szybie, można jej dostać także od słuchania niektórych pedagogów
c)
przekarmienie wspólną wielokrotną - niestrawność spowodowana zbyt dużą ilością tłustych pulpetów wiedzy matematycznej. Matematyka jest w ogóle przyczyną wielu schorzeń, chorób, omdleń
:-)

Dla Niziurskiego liczyła się triada platońska (dobro, piękno, prawda), czyli to co najważniejsze a nie jakieś głodne kawałki typu bóg-honor-ojczyzna (mi też bardziej odpowiada zamiennik bub-humor-włoszczyzna:-)

Krzysztof Varga poświęcił Niziurskiemu pierwszą biografię, "KSIĘGA DLA STARYCH URWISÓW" i dziękuję mu za to przypomnienie o jednym z najważniejszych polskich pisarzy powojennych. Za przypomnienie o tym wspaniałym pisarzu, który nie pouczał.
https://www.youtube.com/watch?v=3wY_YYyAKYE