bo kiedyś niezbyt wysoko go ceniłam. Clooney to przykład aktora telewizyjnego, który z sukcesem przeniósł się do kina...a na początku nie było mu łatwo. Po pierwsze grał w filmach "do zapomnienia", po drugie stał wysoko w rankingach robionych przez magazyny dla kobiet upośledzonych umysłowo.

Chodzi chyba o to, że ten aktor jest z poprzedniej epoki - jego image bardziej przystaje do najlepszych czasów Sinatry, niż do podrygiwań "Step Up" oraz ogólnego zchamienia i odmóżdżenia...kiedyś nawet dziwki mogły mieć coś jakby klasę...dziś dawanie dupy owocuje różnymi Paris Hilton, które obnoszą się bez majtek i nie potrafią się ubrać choć mają miliony. W tych czasach mimo wszystko George próbuje robić jakąś markę - szczególnie podziwiam go za udane próby reżyserskie i projekty typu "Solaris" lub współpracę z braćmi Coen.
Ciągle denerwuje mnie jego uśmiech, ale jest potencjał.
No i czekam na to, czy rzeczywiście zagra w "White Jazz"...to byłoby coś :)