Do filmów potrzebni są aktorzy o przeróżnych cechach zewnętrznych, bo takie są w filmach postacie. Trzeba obsadzić role zarówno idealnie pięknych bohaterów, jak i charakterystycznych, np. brzydkich, grubych, niskich, chuderlawych, czy człowieka-słonia.
Dla Glenn Close jak widać nigdy ról nie brakowało, zróżnicowanych ról, co tylko potwierdza jej zdolności :)

Glenn Close ma na koncie dużo znakomitych ról i wydaje się niepojete, że nie została jeszcze nagrodzona Oscarem. Ja bym jej dał dwa - za Niebezpieczne Związki i Wielki Chłód. Ale jednak zawsze ktoś ją wyprzedzi. Dlaczego tak się dzieje? Ja mam swoją teorię.

Zawsze, gdy ją oglądam i podziwiam jej aktorstwo (w ostatnich kilku latach na przykład w serialu Damages), nie mogę odgonić od siebie jednej myśli. Jej gra jest finezyjna, wycyzelowana, dopracowana i przemyślana. Żaden gest, mina, spojrzenie nie są przypadkowe, wszystko jest trafione w dziesiątkę. I tu właśnie widzę problem. Jej aktorstwo jest klinicznie doskonałe, precyzyjne jak laser. I bezduszne. Moim zdaniem to jest klucz do jej niepowodzeń z nagrodami. Trudno odnaleźć uczuciową więź z jej rolami, bo wszystkie (a przynajmniej wszystkie, jakie widziałem) są zimną kalkulacją.

Nie wydaje mi się, aby perfekcja była równoznaczna z bezdusznością. Spójrz na Meryl Streep - również ma wszystkie miny i gesty wykalkulowane, a jednak wzbudza sporo emocji.

Może zazwyczaj gra takie postaci - mało przyjemne, niezbyt uczuciowe, trochę zimne. Jednak są wyjątki - Cruella de Mon chociażby. Nie mów, że nie czułeś sympatii do tej postaci w jej wykonaniu.

Perfekcja nie jest rownoznaczna z bezdusznością. Meryl Streep, jak słusznie zauważasz, zdecydowanie nie jest bezduszna.