Jan Ekier

W 1995 otrzymał doktorat honorowy Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina.

W latach 1947-48 był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie.

W latach 1932-1934 odbył studia muzykologiczne na Uniwersytecie Jagielońskim. W latach 1934-1939 odbył wyższe studia muzyczne w Konserwatorium Warszawskim, na kierunku - fortepianu u prof. Zbigniewa Drzewieckiego i kompozycji u prof. Kazimierza Sikorskiego. W latach 1940-1941 uczył się gry na organach u prof. Bronisława Rutkowskiego.

Zmarł w Warszawie (Polska).

Został uhonorowany następującymi odznaczeniami:
- 1952 r. - Złotym Krzyżem Zasługi;
- 1955 r. - Medalem X-lecia PRL;
- 1955 r. - Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1960 r. - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1964 r. - Nagrodą I stopnia Ministra Kultury i Sztuki;
- 1974 r. - Nagrodą I stopnia Ministra Kultury i Sztuki;
- 2000 r. - Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski;
- 2010 r. - Orderem Orła Białego.

Wielokrotnie zasiadał w jury Konkursu Chopinowskiego, najbardziej prestiżowej imprezy pianistycznej.

W 1950 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia za przygotowanie polskiej ekipy do IV Konkursu Chopinowskiego, który wygrała Polka Halina Czerny-Stefańska.

Ma młodszą siostrę Halinę.

Ukończył szkołę muzyczną im. Władysława Żeleńskiego.