Lillian Gish

Lillian Diana de Guiche na świat przyszła 14 października 1893 roku w Springfield (Ohio, USA). Jej ojciec był alkoholikiem, którego nałóg przysparzał rodzinie samych zmartwień. Dlatego matka Lillian i jej dwie córki grały w lokalnych produkcjach. Dziewczyna zadebiutowała mając 6 lat. W 1912 roku poznała sławnego reżysera, D.W. Griffitha. Obsadził ją w jej pierwszym filmie, "Niewidzialny wróg". W samym 1912 zagrała w jego dwunastu obrazach. Lillian stała się jedną z najbardziej znanych aktorek w Stanach Zjednoczonych, dorównując sławą samej Mary Pickford. W 1915 roku zagrała w wielkim dziele Griffitha, "Narodziny narodu". Pojawiła się także w jego innym, znanym obrazie, "Nietolerancja". Mimo udziału w mniejszej ilości produkcji, Lillian miała swoje stałe miejsce w świecie filmu. Grała w teatrze, ciesząc się powodzeniem wśród krytyki i publiczności. W 1933 pojawiła się w "His Double Life" i na 10 lat zniknęła ze świata filmu. W 1946 roku zagrała w "Pojedynku w słońcu", zdobywając nominację do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej. W 1955 roku wystąpiła w reżyserowanym przez Charlesa Laughtona obrazie "Noc myśliwego". Przez szereg kolejnych lat sporadycznie pojawiała się w produkcjach filmowych i telewizyjnych. Ostatni obraz pełnometrażowy z jej udziałem to "Sierpniowe wieloryby" z Bette Davis. Lillian zmarła 27 lutego 1993 roku w wieku 99 lat.

Lillian Gish (a właściwie Lillian Diana de Guiche) urodziła się 14 października w 1893 roku w Springfield (Ohio, USA). Jej ojciec alkoholik w domu bywał gościem, a nie oddanym rodzinie człowiekiem. Aby związać koniec z końcem, Lillian, jej siostra Dorothy i ich matka próbowały zarabiać w miejscowych produkcjach filmowych. Gish miała zaledwie 6 lat, kiedy po raz pierwszy wystąpiła przed szerszą publicznością. Przez kolejne 13 lat Lillian i Dorothy grywały na scenie odnosząc większe sukcesy. W 1912 roku dziewczyna poznała sławnego reżysera z Kentucky, D.W. Griffitha, który będąc pod wrażeniem jej gry aktorskiej od razu zatrudnił ją do swojego filmu "Niewidzialny wróg". Griffith wykreował Gish na gwiazdę, dzięki roli Elsie Stoneman w głośnym obrazie "Narodziny narodu". Później aktorka zagrała w kolejnych jego melodramatach - "Złamanej Lilii", "Drodze na wschód" i "Dwóch sierotach", zyskując coraz większą sławę, aż stała się ulubienicą Ameryki lat 20. Stworzyła też szereg wybitnych kreacji w filmach innych reżyserów m.in.: Henry'ego Kinga ("Biała Siostra", "Romola"), Kinga Vidora  ("Cyganeria"), Freda Niblo ("Wróg") i Victora Sjöströma ("Szkarłatna litera", "Wicher"). Po wprowadzeniu dźwięku przestała być tak aktywna w kinie, jak na początku swojej kariery, jednak przez cały czas była w doskonałej formie. Czego dowodem są takie obrazy jak: "His Double Life", "Top Man" Charlesa Lamonta czy "Pojedynek w słońcu" Kinga Vidora. Za drugoplanową rolę w tym ostatnim otrzymała w 1947 roku nominację do Oscara. Z późniejszych filmów, które nakręciła warto jeszcze wymienić "Noc myśliwego" Charlesa Laughtona, "Rozkaz: zabić" Anthony'ego Asquitha, "Nie do przebaczenia" Johna Hustona, "Haiti - wyspa przeklęta" Petera Glenville'a, "Dzień weselny" Roberta Altmana i "Sierpniowe wieloryby" Lindsay'a Andersona. W 1969 roku opublikowała swoją autobiografię "Filmy, Pan Griffith, i ja". Lillian Gish była symbolem niemego kina, nazywano ją Sarą Bernhardt ekranu. Pracowała przez 75 lat co czyni jej okres aktorski trudny do pobicia w branży filmowej. 27 lutego 1993 roku zmarła podczas snu w Nowym Jorku. Miała 99 lat.