Lyoto Machida[edytuj]
Lyoto Machida

Pseudonim The Dragon (Smok)
Wzrost 186 cm
Waga 93 kg
Państwo Brazylia
Data urodzenia 30 maja 1978
Miejsce urodzenia Salvador
Klub Black House
Styl bazowy karate, BJJ
Bilans walk MMA
Zwycięstwa 18
przez nokaut 7
przez poddanie 2
przez decyzję 9
Porażki 3
Remisy 0
No contest 0
Lyoto Carvalho Machida (ur. 30 maja 1978 w Salvadorze) – Brazylijczyk japońskiego pochodzenia, profesjonalny zawodnik
mieszanych sztuk walki. Trzeci syn Yoshizo Machidy, mistrza i instruktora karate Shōtōkan. Posiada czarny pas w Shotokan (3
dan) oraz czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu. W młodości startował w zawodach sumo w wadze lekkiej. Były mistrz organizacji
UFC w wadze półciężkiej (do 93 kg).
Spis treści [ukryj]
1 Kariera MMA
1.1 Początki
1.2 UFC
2 Styl walki i reakcje
3 Klub
4 Walki
5 Przypisy
6 Linki zewnętrzne
Kariera MMA[edytuj]

Początki[edytuj]
Pierwszą walkę Lyoto Machida stoczył w 2003 roku w Tokio podczas gali NJPW: Ultimate Crush zorganizowanej przez Antonio
Inokiego. Przez kilka następnych lat był uważany za wschodzącą gwiazdę MMA. Pokonał w tym czasie m.in. przyszłego mistrza
UFC w wadze średniej Richa Franklina, byłego mistrza UFC w wadze półśredniej B.J. Penna, finalistę programu UFC The
Ultimate Fighter Stephana Bonnara oraz dwóch zawodników K-1: Michaela McDonalda i Sama Greco.
UFC[edytuj]
Na początku 2007 roku Machida dołączył do organizacji UFC i w ciągu dwóch lat nie przegrał żadnej walki, pokonując sześciu
zawodników: Sama Hogera, Davida Heatha, Kazuhiro Nakamurę, Rameau Thierry Sokoudjou, byłego mistrza UFC w wadze
półciężkiej Tito Ortiza oraz niepokonanego wcześniej Thiago Silvę. Zaowocowało to w marcu 2009 ogłoszeniem przez władze
UFC, że Machida zmierzy się z ówczesnym mistrzem wagi półciężkiej, Rashadem Evansem w walce o pas[1]. Doszło do niej
23 maja podczas gali UFC 98. Machida wygrał przez nokaut w drugiej rundzie (lewy sierpowy)[2].
25 października 2009 roku stoczył walkę w obronie tytułu z Maurício Ruą. Wygrał ją przez wysoce kontrowersyjną jednogłośną
decyzję sędziów. Pod wpływem krytyki mediów i kibiców władze UFC postanowiły jak najszybciej zorganizować walkę
rewanżową[3]. Odbyła się ona 8 maja 2010 roku (UFC 113). Rua znokautował Machidę w pierwszej rundzie, odbierając mu
pas.
Kolejnym przeciwnikiem Machidy został były mistrz UFC w wadze półciężkiej, Quinton Jackson. Walka odbyła się na gali UFC
123. W trakcie rundy pierwszej Machida trafił rywala kilka razy niskimi kopnięciami i uderzeniami z kontry, podczas gdy
Amerykanin klinczował i starał się zadawać ciosy w korpus. Druga runda była wyrównana, choć to Jackson był aktywniejszy i
zaliczył jedno obalenie. W rundzie trzeciej Machida zadał mocny cios lewą, który na moment zamroczył przeciwnika, a
następnie wyprowadził serię uderzeń pięściami i kopnięć, a także obalił i dosiadł Jacksona. Mimo to sędziowie
niejednogłośnie przyznali zwycięstwo Amerykaninowi (29–28, 29–28, 28–29). Decyzja ta była wysoce kontrowersyjna i zdziwiła
nawet samego Jacksona[4]. W wywiadzie po walce zgodził się on na powtórzenie walki, ponieważ miał poczucie przegranej.
"Nie chcę tego, ale natychmiastowy rewanż byłby uczciwą decyzją" - powiedział[5]. Jednakże prezydent UFC, Dana White uznał
wynik pojedynku za prawidłowy i odmówił zorganizowania walki rewanżowej[6][7].
30 kwietnia 2011 roku w Toronto, podczas gali UFC 129 Machida znokautował byłego mistrza UFC w wadze półciężkiej i
ciężkiej Randy'ego Couture'a kopnięciem frontalnym z wyskoku (kanku dai). Komentatorzy, dziennikarze oraz sam Machida
podkreślili podobieństwo tego kopnięcia do techniki rodem z filmu Karate Kid[8][9][10]. Było ono tak mocne, że wybiło
Couture'owi przedni ząb[11]. Co więcej, wskutek porażki blisko 48-letni Amerykanin ogłosił zakończenie sportowej kariery[12].
12 listopada stoczył przegrany pojedynek o pas mistrzowski w wadze półciężkiej z Jonem Jonsem na gali UFC 140. 4 sierpnia
2012 roku na gali UFC on Fox 4 znokautował Amerykanina Ryana Badera w 2. rundzie i zapewnił sobie ponownie pojedynek o
pas mistrzowski.
Styl walki i reakcje[edytuj]

Charakterystyczny styl walki Machidy czyni go dobrze rozpoznawalnym. Używa on długich postaw rodem z Karate Shotokan
(m.in. migi zenkutsu-dachi), klasycznej gardy (kamae), a także wielu typowych dla karate kopnięć i podcięć. Jest raczej
"uderzaczem" niż "parterowcem", ale czasami obala przeciwników przy pomocy rzutów sumo, a w parterze używa BJJ. Jego
główne atuty to refleks, szybkość i precyzja ciosów. Zawodnik ten doskonale czuje dystans i umie zadawać uderzenia, unikając
jednocześnie ataków oponenta.
Walka Lyoto Machidy z Tito Ortizem podczas gali UFC 84 wzbudziła ożywioną dyskusję wśród fachowców. Rami Genauer z
portalu FightMetric.com (serwis zajmujący się analizą walk MMA) powiedział: "Jeśli widziałeś walkę to zauważyłeś bardzo
rzadką sytuację, w której jeden zawodnik nie zdobywa żadnego punktu w całej rundzie. W pierwszej rundzie Tito Ortiz zadał 18
ciosów i próbował dwóch obaleń, ale ani jeden cios czy obalenie nie doszło do celu. W rzeczywistości Ortizowi zajęło 8 minut
aby wykonać jakąś ofensywną akcję, którą odczuł przeciwnik. FightMetric nagradza punktami za efektywne oparte na jakości
techniki, które docierają do celu. W pierwszej rundzie Machida wypunktował Ortiza 41-0. W drugiej było 62-2 dla Machidy."[13]
Tryumfator pierwszej edycji UFC Royce Gracie powiedział o jego walce z Ortizem, że "to była szkoła strategii"[14]. Pięciokrotny
mistrz UFC Randy Couture stwierdził, że Machida "ma bardzo interesujący, unikalny styl walki (...) oglądanie jego walk jest
intrygujące dla mnie jak dla fana i adepta tego sportu"[15].
Portal FightMetric odnotował w 2009 roku, że Machida absorbuje w walkach mniej ciosów niż jakikolwiek inny zawodnik UFC.
Mniej ciosów od niego absorbował ówcześnie tylko mistrz kilku innych organizacji w wadze ciężkiej, Fiodor Jemieljanienko[16].
W sierpniu 2008 roku Machida zajmował 3. miejsce w światowym rankingu wagi półciężkiej fachowego portalu
sherdog.com[17], w lipcu 2009 miejsce 1.[18], w lipcu 2010 miejsce 2.[19], a w lipcu 2011 miejsce 5.[20]
Klub[edytuj]

Machida należy do klubu Black House (Casa Preta), gdzie ćwiczył obok takich zawodników jak Anderson Silva (obecny mistrz
UFC w wadze średniej), Vitor Belfort (były mistrz UFC w wadze półciężkiej) oraz Antonio Rodrigo Nogueira (były mistrz PRIDE
FC i UFC w wadze ciężkiej). W przeszłości trenował również w rodzinnej akademii sztuk walki APAM w Belém, a także w
American Kickboxing Academy.