Martin Scorsese to obok Quentina Tarantino, Johna Hustona, Clinta Eastwooda i F.F. Coppoli jeden z moich ulubionych reżyserów. Oczywiście najlepsze jego filmy powstały w wyniku współpracy z Robertem de Niro (mój ukochany aktor). Prawie każdy kto oglądał Taksówkarza, Wściekłego byka, Chłopców z ferajny, Przylądek strachu czy Kasyno zna wielkość tych dwóch panów. Bezsprzecznie jest to jedna z najbardziej wyśmienitych par w historii całego kina. Jednak po Kasynie obaj panowie nie nakręcili już żadnego wspólnego filmu, co obustronnie odbiło się na ich formie. De Niro zaczął grać w kiepskich sensacjach, mało strasznych horrorach i komediach (te przynajmniej śmieszą i chyba to tylko jest w stanie usprawiedliwić de Niro). Scorsese natomiast, jak to słusznie zauważył pewien Filmwebowy znajomy zatracił się w komercji. Nie twierdzę tutaj, że Aviator czy Gangi N. J. są złymi filmami. Wręcz przeciwnie oba są dobre i ogląda się je z przyjemnością, jednak gdzieś tam zabrakło tego niesamowitego klimatu, z którego tak słynie Martin. Filmy te były zrobione pod publikę oraz dla tak upragnionego Oscara. Lejąca się krew, świetne efekty specjalne, romanse, zemsta - to wszystko przyciąga ludzi do kina. Nie jest to jednak najważniejsze. Żałuję, że Scorsese nie dostał Oscara za Taksówkarza (brak nawet nominacji!!), Wściekłego byka czy Chłopców... Jednak nie żałuję, że nie dostał za Gangi i Aviatora. Nie zasługiwal na to i każdy kto jest choć trochę obiektywny oraz zna sie na kinie wie, że Polański i Eastwood zasługiwali na to bardziej. Jedyne co mi pozostaje to liczyć na to, że niezwykły, niesamowity i niepowtarzalny duet De Niro - Scorsese, ewentualnie + Joe Pesci, znów połączy swoje siły i wszyscy na tym zyskają. Scorsese dostając Oscara, de Niro wracając do wielkiej formy, a my widzowie dostając kolejny wielki film...

Pozdrawiam..