Wczoraj po raz pierwszy oglądałem "Zieloną Milę" i byłem pod wrażeniem roli Duncana.
Wcześniej widziałem filmy "Daredevil" i "Jak ugryźć 10 milionów" z jego udziałem. W
każdym z nich jest praktycznie inną postacią a w każdej z nich tak niesamowicie prawdziwy i
naturalny. Do wczoraj kojarzyłem go jako kogoś kto gra albo złego i mrocznego twardziela
(Daredevil) albo uśmiechniętego od ucha do ucha sypiącego żartami gościa (Jak ugryźć 10
milionów). W "Zielonej mili" rola prostolinijnego, dobrodusznego, płaczącego cudotwórcy,
niesłusznie skazanego na śmierć wbiła mnie w fotel. To był dla mnie niesamowity seans -
sam film jako całość i postać Johna Coffeya. Ten jego głos i sposób grania, wyrażania się -
mistrzostwo. Rzadko płaczę na filmach, ale gdy usiadł na krześle elektrycznym i dostał
dawkę prądu...popłynęła mi łza...Ujął mnie też niesamowity paradoks tej postaci. Za życia
pomagał innym w cierpieniu i ratował od śmierci...sam siebie nie potrafił...a teraz jak
wszedłem na jego profil patrze, że on sam już nie żyje...Niech spoczywa w pokoju.