Biografia
Pisarz, reżyser filmowy, krytyk literacki i filmowy. Absolwent Wydziału Geologii Uniwersytetu Wrocławskiego (1961) i Studium Dziennikarskiego na Uniwersytecie Warszawskim (1964). Jako pisarz debiutował w roku 1967. Wykładowca w PWSFTviT w Łodzi. W latach 2002-2005 prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Piotr Wojciechowski ur. w 1938 r. w Poznaniu, pisarz, dziennikarz i reżyser filmowy, wykładowca Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi, zadebiutował w 1967 roku powieścią epistolarną "Kamienne pszczoły", która przyniosła mu duże uznanie. Nagrodzona została wysoko cenioną w środowisku twórczym nagrodą literacką im. Wilhelma Macha.
Najgłośniejszą jego książką jest powieść pt. Czaszka w czaszce (1970), która postawiła Wojciechowskiego w rzędzie najwybitniejszych twórców generacji.
W 1974 roku wydał on zbiór opowiadań pt. Ulewa, kometa, świński targ. Demonstruje tu swoją sprawność warsztatową oraz szeroki wachlarz zainteresowań twórczych.
W 1977 roku ukazała się kolejna powieść - Wysokie pokoje - również bardzo dobrze przyjęta przez krytykę, następnie Manowiec (1978), Opowiadania beskidzkie (1984), gdzie po raz kolejny demonstruje mistrzostwo warsztatu literackiego, wreszcie w 1988 roku wydaje jeszcze jedną wielką książkę potwierdzającą jego rangę pisarską - Obraz napowietrzny.
Wojciechowski jest również autorem tomu szkiców pt. Prawo tyraliery (1980), szeregu książek dla dzieci i młodzieży, m. in. Zdobywcy orzechowego tortu (1975), Wiatr schwytany w lustro (1984) oraz wielu scenariuszy filmowych.
W styczniu 1994 roku jury nagrody literackiej Srebrnego Asa w składzie: Zbigniew Bieńkowski, Grzegorz Łatuszyński i Witold Zalewski, przyznało Piotrowi Wojciechowskiemu Literackiego Srebrnego Asa.
Szkoła wdzięku i przetrwania, utrzymana w konwencji powieści łotrzykowskiej, była bez wątpienia jednym z najwybitniejszych dokonań literackich roku, tak jak Wyspa umarłych, wyspa miłości Witolda Zalewskiego, także laureata Srebrnego Asa, była najwybitniejszą polską książką roku 1994.
Najgłośniejszą jego książką jest powieść pt. Czaszka w czaszce (1970), która postawiła Wojciechowskiego w rzędzie najwybitniejszych twórców generacji.
W 1974 roku wydał on zbiór opowiadań pt. Ulewa, kometa, świński targ. Demonstruje tu swoją sprawność warsztatową oraz szeroki wachlarz zainteresowań twórczych.
W 1977 roku ukazała się kolejna powieść - Wysokie pokoje - również bardzo dobrze przyjęta przez krytykę, następnie Manowiec (1978), Opowiadania beskidzkie (1984), gdzie po raz kolejny demonstruje mistrzostwo warsztatu literackiego, wreszcie w 1988 roku wydaje jeszcze jedną wielką książkę potwierdzającą jego rangę pisarską - Obraz napowietrzny.
Wojciechowski jest również autorem tomu szkiców pt. Prawo tyraliery (1980), szeregu książek dla dzieci i młodzieży, m. in. Zdobywcy orzechowego tortu (1975), Wiatr schwytany w lustro (1984) oraz wielu scenariuszy filmowych.
W styczniu 1994 roku jury nagrody literackiej Srebrnego Asa w składzie: Zbigniew Bieńkowski, Grzegorz Łatuszyński i Witold Zalewski, przyznało Piotrowi Wojciechowskiemu Literackiego Srebrnego Asa.
Szkoła wdzięku i przetrwania, utrzymana w konwencji powieści łotrzykowskiej, była bez wątpienia jednym z najwybitniejszych dokonań literackich roku, tak jak Wyspa umarłych, wyspa miłości Witolda Zalewskiego, także laureata Srebrnego Asa, była najwybitniejszą polską książką roku 1994.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
