Pola Negri

Jedyna polska aktorka, która na trwałe zapisała się w historii światowego kina.

Rodzinie wiodło się nie najgorzej do czasu, gdy ojciec Jerzy został aresztowany przez Rosjan i wywieziony w głąb Syberii. W 1902 przeprowadziły się z matką do Warszawy, gdzie przyszło im żyć w prawdziwej nędzy. Wkrótce panna Chałupiec dostała się do bezpłatnej Szkoły Baletowej, w której bardzo owocną naukę przerwała gruźlica, spowodowana w dużej mierze biedą i niedożywieniem. Zaprzepaściwszy tym samym szanse na zawód baletnicy, dostała się do szkoły teatralnej, a w wieku 17 lat była już uznaną polską aktorką. Przybrała pseudonim Pola Negri - na cześć ukochanej włoskiej poetki. Wkrótce rozpoczęła się jej kariera aktorki filmowej. W 1917 roku wyjechała do Berlina, gdzie związała się z UFA, największą niemiecką wytwórnią filmową i gdzie poznała reżysera Ernsta Lubitscha. Ich wspólny film, "Madame DuBarry" z 1919 roku, stał się słynny nie tylko na całą Europę, ale dotarł również z powodzeniem za ocean. To otworzyło tej dwójce podwoje Hollywood. Negri stała się prawdziwą gwiazdą, jedną z najbogatszych kobiet Hollywood. Miała w Los Angeles pałacyk wybudowany na wzór Białego Domu, miała na swoim koncie małżeństwa z dwoma arysrokratami, romansowała z Charlie Chaplinem i Rudolfem Valentino. Jednak w USA na szczycie utrzymała się tylko przez pięć lat. Straciła popularność wśród opinii publicznej, gdy w bardzo niestosowny sposób zachowała się na pogrzebie Rudolfa Valentino (rzucając się na jego trumnę). Kodeks Haysa zacznie ograniczył sceniczne możliwości aktorki, które przyniosły jej sławę w znacznie bardziej w tym względzie "liberalnej" Europie. Wreszcie wprowadzenie do kina dźwięku ujawniło fatalny akcent Poli i ostatecznie zadecydowało o jej wyjeździe do Niemiec. "Mazurek", w którym zagrała, stał się ulubionym filmem Hitlera, mówiono również o ich rzekomym romansie. W 1938 Negri przestała występować w filmach niemieckich, wyjechała do Francji, następnie zaś - w 1941, bez grosza przy duszy - ponownie do USA. W 1943 zagrała w "Hi Diddle Diddle", zaś w 1951 przyjęła amerykańskie obywatelstwo. Jej ostatnią filmową rolą była Madame Habib w "The Moon-spinners" (1964). Resztę życia spędziła aktorka w San Antonio w stanie Teksas, z przyjaciółką - kompozytorką Margaret West. Zmarła 1 sierpnia 1987 roku w wieku 90 lat.

opis dodała <b>WITKA</b>

Pola Negri, a właściwie Barbara Apolonia Chałupiec, zyskała międzynarodową sławę dzięki rolom w filmach Ernsta Lubitscha. Negri ucieleśniała typ wampa, który tajemniczymi mocami popycha mężczyzn do zguby. W 1923 roku aktorka przenosi się do Stanów Zjednoczonych i wkrótce zostaje fetowana jako pierwsza gwiazda Hollywood europejskiego pochodzenia. Do jej powodzenia przyczynił się egzotyczny wygląd, a także demoniczny sposób gry. Negri rozpoczynała swoją drogę do sławy od polskich teatrów, w których występowała jako tancerka. W roku 1916 przybyła do Berlina, gdzie rozpoczęła współpracę z Maxem Reinhardtem. Wkrótce Negri związała się z reżyserem Ernstem Lubitschem, który uczynił z niej gwiazdę. Po filmach "Oczy mumii Ma" i "Carmen", Lubitsch obsadził aktorkę w roli prostej szwaczki, która zostaje kochanką Ludwika XV. "Madame DuBarry" stała się dla tych dwojga przepustką do wielkiego Hollywood.

Pola Negri, a właściwie Apolonia Chałupiec urodziła się w 1895 roku. Pochodziła z nizin społecznych (ojciec aresztowany za drobne przestępstwa kryminalne, matka pracowała jako kucharka i praczka), aby zabłysnąć w Hollywood od 1906 roku w szkole baletowej debiutowała na scenie w Jeziorze Łabędzim, jednak z tej kariery zrezygnowała z powodów zdrowotnych. W 1911 roku uczyła się w szkole aplikacyjnej. Jej debiut sceniczny w 1912 roku uznano za "niepowszednie zjawisko". Błyskawiczną karierę umożliwiały jej doskonałe warunki - kształtna sylwetka, owalna twarz, wyróżniała się umiejętnością gry mimicznej.

W 1914 roku zagrała w filmie "Niewolnica Zmysłów", mimo sukcesu zerwała kontrakt z wytwórnią "Sfinks" i wyjechała do Berlina, gdzie początkowo grała w półerotycznych melodramatach z licznymi scenami tanecznymi. W wyniku sądowego wyroku Pola musiała zrealizować w Warszawie część zaległego kontraktu. Wystąpiła więc w trzech filmach z cyklu "Tajemnice Warszawy" oraz dramacie "Jego ostatni czyn". W latach 1919-1922 Negri była żoną Eugeniusza Dąmbskiego. W Niemczech Negri zagrała m.in w filmie "Czarna Książka". Najważniejsze jednak było spotkanie z Lubitschem w latach 1918-1921, ponieważ zagrała w jego pięciu filmach m.in w "Madame Dubarry", "Sumurun" i "Dzika Kotka". Olbrzymi sukces "Madame Dubarry" przesądziły o wyjeździe za ocean. Jej filmy: "Bella Donna", "Napiętnowana", "Tancerka Hiszpańska" i "Cesarzowa" zostały źle przyjęte, sukces odniosła natomiast w melodramacie "Hotel Imperial".

Popularność w Hollywood Negri zdobywała również poza ekranem, wylansowała modę na chodzenie w sandałach z gołymi nogami i malowania paznokci u nóg. Była przedmiotem plotek z racji konfliktu z Glorią Swanson, romansu z Ch. Chaplinem czy narzeczeństwa z Rudolfem Valentino. Po śmierci Valentino - mimo demonstrowanej żałoby - szybko zagrała w filmie "Drut kolczasty", co spowodowało jej całkowite odrzucenie przez widzów. Przyczyną końca amerykańskiej kariery było nadmierne eksponowanie seksualnością w okresie krucjaty obyczajowej i nadejście dźwięku (Negri słabo znała angielski i miała chrapliwy głos). Gdy nie przedłużono z nią kontraktu przeniosła się do Francji.

W latach 1927-1931 była żoną zubożałego gruzińskiego księcia Sergiusza Mdiwaniego. W 1929 roku w Anglii zagrała z powodzeniem w dramacie "Ulica potępionych dusz". W III Rzeszy zagrała w 6 filmach, co spowodowało okresowy spadek popularności w Polsce. W 1941 roku zagrała egzotyczną gwiazdę operową w "Hi Diddle Diddle", a w 1963 roku pojawiła się w "Księżycowych Porządkach". Ostatnie lata życia spędziła w San Antonio, gdzie zmarła na zapalenie płuc w 1987 roku.