George Stevens I

George Cooper Stevens

7,5
303 oceny pracy reżysera
George Stevens I
Podobnie jak John Ford i Howard Hawks, George Stevens przedstawiał na ekranie mitotwórcze obrazy świata cieszące się powodzeniem u widzów. Był twórcą szanowanym i wielokrotnie nagradzanym (m.in. 2 Oscary i 3 nominacje, 3 nagrody DGA), którego wojenne doświadczenia stanowią wyraźną cezurę w jego filmografii.

Urodził się 18 grudnia 1904 roku w Oakland w Kalifornii. Jego rodzice byli aktorami, prowadzili też własny teatr, dzięki czemu od najmłodszych lat uczył się na czym polega struktura dramatu oraz co działa na publiczność. Edukację przerwał już w liceum, aby pomagać rodzicom - był aktorem i inspicjentem. W 1922 rodzina porzuciła teatr i przeniosła się do Glendale, chcąc rozpocząć karierę w przemyśle filmowym. Zawitawszy do Hollywood, George znalazł pracę w wytwórni Hal Roach Studios jako asystent kamerzysty.

Jak sam wspominał: "Wtedy nie było jeszcze żadnych związków zawodowych. Wystarczyło dowiedzieć się gdzie i kiedy zaczynają się zdjęcia do filmu i już mogłeś zostać asystentem kamerzysty. Brakowało organizacji - jeśli operator nie posiadał już asystenta, to sam nie wiedział gdzie go znaleźć". Sztuki opowiadania obrazem uczył się wraz z rozwojem kina, pracując pod okiem kamerzysty Floyda Jackmana. Z czasem awansował na samodzielnego autora zdjęć i gagmana przy filmach ze Stanem Laurelem i Oliverem Hardym (słynni Flip i Flap), wyreżyserował także wiele krótkich metraży.

W 1935 roku nastąpił przełom w jego karierze w postaci filmu "Mam 19 lat" z Katharine Hepburn (2 nominacje do Oscara). Potem nadeszły inne istotne tytuły: musical "Lekkoduch" z duetem Fred Astaire-Ginger Rogers (Oscar i nominacja), komedia "Blond niebezpieczeństwo" z Jamesem Stewartem i Rogers (2 nominacje do Oscara), a także przygodowy "Gunga Din" z Carym Grantem, Victorem McLaglenem i Douglasem Fairbanksem Jr (nominacja do Oscara). Filmy Stevensa odnosiły sukcesy, dzięki czemu już pod koniec lat 30. mógł zostać własnym producentem. Na początku lat 40. wyreżyserował trzy znaczące komedie: "Kobieta roku" (Oscar i nominacja), "Głosy miasta" (7 nominacji do Oscara) i "Wesoły sublokator" (Oscar i 5 nominacji).

W dobie II wojny światowej wstąpił do wojska łączności armii USA. Kierował jednostką filmową w latach 1944-1946, która uwieczniła na taśmie m.in. lądowanie w Normandii, wyzwolenie Paryża, a także niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego Dachau (nagrania te posłużyły jako dowód w procesie w Norymberdze). Obrazy wojny dogłębnie wstrząsnęły reżyserem. Zrodziły w nim przekonanie, iż kino powinno nieść jakąś wartość, mieć społeczne znaczenie.

Po powrocie do kraju nakręcił "I Remember Mama" (5 nominacji do Oscara), nostalgiczną opowieść o trudach rodziny imigrantów w San Francisco. Stworzył też filmy określane mianem jego "trylogii amerykańskiej", prezentujące bardziej trzeźwe, skłaniające do myślenia spojrzenie; naznaczone poczuciem tragedii ludzkiego życia - jakże odmienne od lekkich melodramatów i komedii, z których zasłynął przed wojną. W skład owej trylogii wchodzą "Miejsce pod słońcem" (6 Oscarów i 3 nominacje), "Jeździec znikąd" (Oscar i 5 nominacji) oraz "Olbrzym" (Oscar i 9 nominacji).

W 1959 roku premierę miał "Pamiętnik Anny Frank" (3 Oscary i 5 nominacji), pierwszy amerykański film mówiący o Holokauście oraz próba przepracowania horroru, który Stevens zobaczył na własne oczy. Po dłuższej przerwie nakręcił biblijne widowisko "Opowieść wszech czasów" (5 nominacji do Oscara), które poniosło kasową klęskę i zostało zrównane z ziemią przez krytykę. Wraz z końcem lat 50. skończyła się dobra passa i reputacja Stevensa. Lata 60. przyniosły nowe, obrazoburcze spojrzenie na kino. Stevens był mistrzem klasycznego Hollywood, które stało się celem ataków krytyki, zwłaszcza francuskiej. Odmawiano mu statusu filmowego autora, jego późniejsze filmy uznawano za wielkie i puste.

Uchodził za skrupulatnego rzemieślnika ze świetnym okiem do wizualnej kompozycji oraz detali. Chwalono go za pracę kamery i prowadzenie aktorów. W okresie pre-produkcji wiele czasu poświęcał na pracę ze scenarzystami. Często sam przeprowadzał obszerne badania historyczne do swoich filmów. Ku zmartwieniu producentów, na planie zawsze dbał o to, aby wykorzystać wszystkie możliwe ustawienia kamery. Choć przekraczał przez to czas i budżet produkcji, zgromadzony materiał pozwalał mu stworzyć w montażowni dokładnie taki film, jaki wykiełkował w jego wyobraźni.

Jego najlepsze filmy zawsze były zakorzenione w humanizmie, stawiały na prawdziwość w portretowaniu życia. Bywał nazywany kronikarzem amerykańskiej pogoni za szczęściem, pragnienia samodoskonalenia. Jednym z kluczowych elementów pojawiających się w jego filmach jest idea outsidera - pozycja i walka człowieka z wyobcowaniem, jego nie zawsze udane interakcje z innymi oraz reakcja otoczenia na jego osobę/sytuację.
więcej

Dane personalne:

data urodzenia: 18 grudnia 1904

data śmierci: 8 marca 1975

miejsce urodzenia: Oakland, Kalifornia, USA

wzrost: 180 cm

Oscar
Zdobył 2 nagrody Oscar, 5 innych nagród oraz 14 nominacji
Sprawdź wszystkie nagrody
dwukrotnie żonaty: 1. Yvonne Shevlin (01.01.1930 - 01.08.1947, rozwód), syn George Jr. (ur. 03.04.1932); 2. Joan McTavish (od 1968 do jego śmierci)
Zmarł na atak serca w Lancaster (Kalifornia, USA), został pochowany na cmentarzu Forest Lawn w Los Angeles (Kalifornia, USA).
Jego rodzicami są Landers Stevens i Georgie Cooper.
W latach 1941-1943 oraz 1946-1948 pełnił funkcję dyrektora Stowarzyszenia Amerykańskich Reżyserów Filmowych.
Od najlepszych
  • Od najnowszych
  • Od najlepszych

W 1965 roku Stevens pozwał studio Paramount oraz stację NBC, gdy ta zamierzała pokazać "Miejsce pod słońcem" z przerwami reklamowymi. Jak postrzegał to reżyser - w pociętej, zniekształconej wersji. Sprawa zyskała rozgłos i doprowadziła do tego, że grupa wpływowych hollywoodzkich reżyserów stworzyła kampanię na rzecz...

więcej

Wpisujcie swoje propozycje.

Cenię go za filmy Alice Adams, Lekkoduch, Kobieta roku, Olbrzym.

Bardzo dobry

użytkownik usunięty

Bardzo cenię tego reżysera. Choć uważam, że Oscar za "Olbrzyma" to pomyłka-sam film nieco przydługi, nieco nudny, choć niezły. Zdecydowanie lepszy był film "Miejsce pod słońcem" (za to Oscara dostał słusznie). Ja bym mu dała jeszcze Oscara przynajmniej za "Kobietę roku".

Pobierz aplikację Filmwebu!

Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
phones