Yul Brynner 

Syn szwedzkiego inżyniera, wynalazcy Borysa Brynera i córki rosyjskiego lekarza Marousii Blagavidovej. Urodzony we Władywostoku 11 lipca 1920 roku ochrzczony imieniem Yul po dziadku. Porzucony przez ojca mieszkał wraz z matką i siostrą Verą w Chinach, gdzie chodził do szkoły. W 1934 roku wyjechał z rodziną do Paryża, uczył się w ekskluzywnej szkole Lycée Moncelle. Szkoła nie przypadła mu do gustu, opuszczał wiele zajęć i w końcu porzucił ją. Rozpoczął grę na gitarze w nocnych klubach wśród rosyjskich cyganów, którzy dali mu odczuć pierwszy smak rodziny. W międzyczasie pracował w cyrku jako akrobata na trapezie. Wyjechał do USA w 1941 roku, by studiować aktorstwo i podróżować po kraju z trupą teatralną Czechowa. W tym samym roku zadebiutował w Nowym Jorku rolą w "Fabian i dwunasta noc". Zagrał na Broadway’u "Lute Song" z Mary Martin, za co zdobył pierwsze uznanie. Grał w rannych serialach m.in."Mr. Jones and his Neighbors".

Filmowy debiut zdobył filmem "Port Nowego Jorku". Później polecony do roli w musicalu "Król i Ja", po premierze którego stał się sensacją na stronach gazet. Wtedy właśnie zdobył Oscara dla najlepszego aktora. Następne dwie dekady spędził grając wiele ról od egipskiego faraona ("Dziesięcioro przykazań") do kowboja w westernach (m.in. "Siedmiu wspaniałych"). Zawsze z łysą czaszką i nierozpoznawalnym akcentem. W 1970 roku wrócił do roli króla, która dała mu największy rozgłos. Wówczas dużą część życia spędził objeżdżając świat z "Królem i Ja". Rak płuc zaatakował go w połowie lat 80. Wówczas Yul zasłynął jeszcze raz, ze swoich nawoływań o niepalenie, co stało symbolem na zawsze z nim związanym. Zmarł z powodu rozległego raka płuc i komplikacji 10 października 1985 roku w Nowym Jorku.