Christopher Plummer I

Arthur Christopher Orme Plummer

7,9
21 215 ocen gry aktorskiej
Christopher Plummer I
Christopher Plummer jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych kanadyjskich artystów swojego pokolenia. W trakcie trwającej osiem dekad karierze stworzył wiele kreacji teatralnych i filmowych, jednak wszystkie najważniejsze nagrody zdobył, będąc w podeszłym wieku.

Arthur Christopher Orme Plummer urodził się 13 grudnia 1929 roku w Toronto w Kanadzie, jednak wychował się w Montrealu. Był jedynakiem. W dzieciństwie uczył się gry na pianinie i planował zostać profesjonalnym pianistą. Grał już w teatrze, będąc w liceum, jednak po obejrzeniu filmu "Henryk V" Laurence'a Oliviera postanowił zostać profesjonalnym aktorem.

Na scenie po raz pierwszy wystąpił w 1950 roku w Ottawie. Następnie przez kilka lat występował ze stałymi grupami teatralnymi. Pracował zarówno po angielsku, jak i po francusku. W 1954 roku został zauważony w Nowym Jorku i rok później dołączył do the American Shakespeare Festival Company w Stratford w Connecticut. Szybko wyrobił sobie renomę szekspirowskiego aktora, grającego główne role. Występował wtedy w Kanadzie, Anglii i USA. Do jego nieklasycznych ról należą występy w takich sztukach jak "The Dark Is Light Enough" (1955), "The Lark" (1955), "Kariera Artura Ui" (1963), "The Royal Hunt of the Sun" (1965) oraz "The Good Doctor" (1973). W 1959 roku został pierwszy raz nominowany do nagrody Tony za rolę w sztuce "J.B." (reżyserowanej przez Elie Kazana). W 1961 roku otrzymał brytyjską nagrodę Evening Standard Theatre za zagranie Henryka II w "Beckecie". W 1981 roku zagrał Jago w "Otellu" (w tytułowego bohatera wcielił się James Earl Jones). Plummer zdobył dwie nagrody Tony za role w "Cyrano" (1974) oraz "Barrymore" (1997) oraz cztery nominacje za "J.B", "Otella", "No Man's Land" (1994), "Króla Leara" (2004) i "Kto sieje wiatr" (2007). Otrzymał także dwie nagrody Drama Desk za "Otella" i "Barrymore" i trzy nominacje za "No Man's Land", "Króla Leara" i "Kto sieje wiatr".

Na dużym ekranie Plummer zadebiutował w filmie "Zostać gwiazdą" Sidneya Lumeta. W 1959 roku otrzymał pierwszą nominację do nagrody Emmy za występ w produkcji telewizyjnej "Little Moon of Alban". W 1964 roku zagrał w superprodukcji "Upadek Cesarstwa Rzymskiego". W 1965 roku stworzył niezapomnianą rolę Kapitana von Trappa w filmie "Dźwięki muzyki", która przyniosła mu status międzynarodowej gwiazdy. W tym samym roku zagrał w "Ciemnej stronie sławy" u boku Natalie Wood i Roberta Redforda. Rok później został nominowany do Emmy za tytułową rolę w "Hamlecie". Pod koniec lat 60. wystąpił w wojennych superprodukcjach "Noc generałów" i "Bitwa o Anglię" oraz w filmie "Królewskie polowanie na słońce" na podstawie sztuki teatralnej, w której zagrał wodza Inków, a w obrazie był konkwistadorem Francisco Pizarro. W latach 70. wystąpił m. in. w "Waterloo", "Powrocie Różowej Pantery" oraz "Człowieku, który chciał być królem" Johna Hustona, gdzie wcielił się w Rudyarda Kiplinga. W 1977 roku zdobył Emmy za występ w miniserialu "Arthur Hailey's the Moneychangers". Za rolę w "Milczącym wspólniku" otrzymał nominację do kanadyjskiej nagrody Genie. Plummer zagrał Sherlocka Holmesa w filmie "Morderstwo na zlecenie". Za występ w tym filmie otrzymał również nagrodę Genie. Kolejną nominację do kanadyjskiego wyróżnienia otrzymał za "Amatora". W latach 80. wystąpił m. in. w "Naocznym świadku", "Trzeba grać" oraz "Shadow Dancing". Zagranie w serialu "Ptaki ciernistych krzewów" przyniosło mu kolejną nominację do Emmy. W latach 90. grał głównie drugoplanowe role w takich filmach jak: "Star Trek VI: Wojna o pokój", "Malcolm X" Spike'a Lee, "Wilk" Mike'a Nicholsa, "12 małp" Terry'ego Gilliama czy "Dolores". W "Informatorze" Michaela Manna wcielił się w dziennikarza Mike'a Wallace'a. Jego kreacja w tym filmie została doceniona przez krytyków i obsypana wieloma nagrodami. Uważana jest też za jedną z najwybitniejszych ról Plummera. W następnych latach wystąpił m. in. w "Pięknym umyśle" Rona Howarda, "Skarbie narodów", "Aleksandrze" Olivera Stone'a, "Syrianie", "Podróży do Nowej Ziemi" Terrence'a Malicka, "Planie doskonałym" Spike'a Lee, "Krześle reżysera" i "Znaku miłości" Richarda Attenborougha. W 2009 roku zagrał Lwa Tołstoja w filmie "Ostatnia stacja". Rola w tym filmie przyniosła mu pierwszą nominację do Oscara. W tym samym roku wystąpił w "Parnassusie" Terry'ego Gilliama oraz użyczył swojego głosu w animacji "Odlot". W 2011 roku powtórzył swoją rolę teatralną w filmie "Barrymore". W tym samym roku wystąpił w "Dziewczynie z tatuażem" Davida Finchera. W 2012 roku otrzymał Oscara, Złotego Globa oraz nagrodę BAFTA za drugoplanową rolę w filmie "Debiutanci". W 2015 roku zagrał w "Idolu". W 2018 roku otrzymał trzecią nominację do Oscara za drugoplanową rolę Jeana Paula Getty'ego w filmie "Wszystkie pieniądze świata" Ridleya Scotta. Rok później zagrał w kryminale "Na noże".

Zmarł 5 lutego 2021 roku w konsekwencji uderzenia w głowę po upadku w swoim domu w Weston (Connecticut, USA).
więcej

Dane personalne:

data urodzenia: 13 grudnia 1929

data śmierci: 5 lutego 2021

miejsce urodzenia: Toronto, Kanada

wzrost: 179 cm

Oscar
Zdobył Oscar, 13 innych nagród oraz 21 nominacji
Sprawdź wszystkie nagrody
trzykrotnie żonaty: 1. Tammy Grimes (19.08.1956 - 02.09.1960, rozwód), córka Amanda (ur. 23.03.1957); 2. Patricia Lewis (04.05.1962 - 10.01.1967, rozwód); 3. Elaine Taylor (od 02.10.1970 do jego śmierci)
W 1968 został odznaczony Orderem Kanadyjskiej Kompanii.
Otrzymał tytuł doktora honoris causa następujących uczelni:
- 2002 r. - Uniwersytet Ryersona (Toronto, Kanada);
- 2004 r. - Uniwersytet Western Ontario (Londyn, Kanada), 
- 2006 r. - Uniwersytet McGilla (Montreal, Kanada);
- 2009 r. - University of Guelph (Guelph, Kanada).
Odrzucił rolę Gandalfa w filmie "Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia", którą ostatecznie otrzymał Ian McKellen.
Od najlepszych
  • Od najnowszych
  • Od najlepszych

Trudno mi wybrać jego najlepszą rolę, mogę tylko podsumować że to po prostu znakomity aktor

Tylko zdrowia mu życzyć!

Kilka dni temu Hal Holbrook, teraz Plummer. Niedawno Connery, a wcześniej w 2020 Max Von Sydow i Kirk Douglas. Same legendy z jednego pokolenia (Douglas nawet starszy). Przykre, ale każdy dożył pięknego wieku. Clint trzymaj się jak najdłużej!

Wspaniały aktor, niech spoczywa w pokoju.

i jak widać, cały czas jest "na chodzie" - brawo!