Totò 

Uważany za jednego z najlepszch włoskich aktorów wszech czasów - Antonio Clemente, publiczności znany jako Totò, urodził się w jednej z biedniejszych dzielnic Neapolu (Włochy) 15 lutego 1898 roku. Był synem Sycylijki Anny Clemente i pochodzącego ze szlacheckiej rodziny Giuseppe de Curtisa. 

W młodości nie interesował się nauką, wolał sport. Uprawiając jedną z dyscyplin, złamał nos. Po latach stał się to jego znak rozpoznawczy. Matka Antonia marzyła, żeby został księdzem. Przez pewien czas był nawet ministrantem, jednak pierwsze sukcesy w teatrze dodały mu odwagi, aby próbować swoich sił w tym zawodzie.

W 1917 roku pojawił się po raz pierwszy na scenie jako komik. Parę lat później przeniósł się do Rzymu, gdzie zaczął występować w dużo większych i bardziej prestiżowych teatrach. Na srebrnym ekranie zadebiutował w 1937 roku. 
W między czasie został oficjalnie adoptowany przez markiza Francesco Gagliardi Foccasa, a kiedy ten zmarł, przyznano Totò tytuł szlachecki.

Pomimo oczywistych braków w wyglądzie fizycznym Totò miał opinię kobieciarza. Jedną z jego najsłynniejszych kochanek była Liliana Castagnola. Za czasów ich związku Rzym huczał od plotek. Miłość ta skończyła się tragicznie, ponieważ Liliana odebrała sobie życie po tym, jak aktor ją zostawił. Rok później poznał swoją pierwszą żonę Dianę Bandini Rogliani. Kiedy urodziła się im córka, aktor nazwał ją imieniem zmarłej ukochanej. Z Dianą rozwiedli się w 1940 roku, dla dobra dziecka postanowili jednak wciąż mieszkać razem.

W tym okresie kariera Totò nabierała zawrotnego tempa. Grał u największych i z największymi, a jego gagi na stałe weszły do kanonu włoskiej kultury. Jego postaci to zwykle byli mężczyźni niewykształceni, biedni i naiwni, a przy tym próżni, egoistyczni i niemoralni. Aktor, pomimo swojej wielkiej popularności i ogromnych gaż za rolę w wysokobudżetowych filmach, często pojawiał się w małych, niskobudżetowych produkcjach, jeśli uważał je za wystarczająco dobre. Filmy, w których występował, łączyło uznanie przez krytyków jego wrażliwości, wyczucia i kunsztu aktorskiego.

W roku 1950 na planie "47 morto che parla", aktor poznał Silvanę Pampanini.  W tym czasie była żona, Diana, zdecydowała się przyjąć oświadczyny innego mężczyzny. Aktor napisał wtedy słynny utwór "Malafemmina" opowiadający o miłości przeplatającej się z nienawiścią.

Romans z piękną aktorką zakończył się bardzo szybko, a rok później, w 1951 roku, Totò po raz pierwszy zobaczył swoją kolejną miłość, która w niedługim czasie stała się jego drugą i ostatnią żoną. 21-letnia Franca Faldini oczarowała aktora, spoglądając na niego z okładki magazynu "Oggi". Miał on wtedy 53 lata. Potajemny ślub wzięli trzy lata później w Szwajcarii. W październiku tego samego roku ukochana Totò niemal umarła, rodząc pierwszego i jedynego męskiego potomka. Dziecko zmarło kilka godzin później.

Po tych wydarzeniach aktor rzucił się w wir pracy. Bardzo podupadł na zdrowiu, nie przestawał jednak występować. Pracował prawie do końca życia. Ostatni raz pojawił się na scenie na dwa dni przed śmiercią. 

Zmarł w wieku 69 lat w Rzymie na atak serca, chwilę wcześniej powiedziawszy do swojej drugiej żony - "Bardzo cię kochałem Franca! Naprawdę!". Wyprawiono mu aż trzy pogrzeby, jeden w Rzymie i dwa w jego rodzinnym mieście - Neapolu - pierwszy dla rodziny i bliskich, a ten drugi, podczas którego niesiono pustą trumnę, dla fanów. W domu rodzinnym aktora powstało muzeum. Wielbiciele jego twórczości przyjeżdżają z całego świata, aby odwiedzić miejsce, w którym się wychował. Przybywają także na grób legendarnego aktora.