Stanisława Wysocka 

Aktorka teatralna i filmowa. Karierę rozpoczęła na deskach scenicznych w Petersburgu, Moskwie, Rydze. W wieku siedemnastu lat była absolwentką Klasy Dykcji i Deklamacji przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Doceniono ją w Krakowie na początku ubiegłego stulecia, w którym nazwano ją "nową Modrzejewską". Związana zawodowo była również z: Siedlcami, Buskiem, Radomiem, Kielcami, Poznaniem, Warszawą. Od lat dwudziestych datuje się jej działalność pedagogiczną.
W filmie, Stanisława Wysocka po raz pierwszy pojawiła się w "Mocnym człowieku" (1929) Henryka Szaro. Przez następne dziesięć lat wystąpiła w kilkunastu filmach, najczęściej obsadzano ją w rolach nobliwych babek, ciotek, hrabin, baronowych. Sprawdzała się w tym repertuarze znakomicie. W "Trędowatej"(1936) i "Wrzosie"(1938) Juliusz Gardan powierzył jej role babek głównych bohaterów, zaś w komediach "Jaśnie Pan Szofer"(1935) i " Włóczęgach" Michała Waszyńskiego stworzyła nieco pogodniejsze wersje matron. Największą i najciekawszą rolę zagrała Wysocka w " Ludziach Wisły"(1938) Aleksandra Forda. Jej Matyjaskowa ma w sobie coś ze złowieszczej wiedźmy, która pod maską pogodnej staruszki jawi się jako uosobienie złowieszczej siły przyrody. Wysoko oceniano jej występy w: "Dziewczętach z Nowolipek" (1935) i "Granicy" (1938).
Zmarła podczas okupacji w 1941 roku.