Siedemnastoletni Martin wreszcie spędzi wakacje poza domem. Wyjeżdża do klubu jachtowego, gdzie będzie pracował w portowej restauracji. Szefem ośrodka jest ekscentryczny Gösta, traktujący klub jako przykrywkę dla nielegalnych interesów. Zbieg okoliczności sprawia, że Martin zaczyna przydawać się swojemu szefowi bardziej jako pomocnik w przestępczej działalności niż kelner.
"Pod bezchmurnym niebem" jest wzorcowym filmem o wchodzeniu w dorosłość - spełnia przykazania znane od czasu klasyków w rodzaju Absolwenta, przypomniane niedawno choćby przez Jacka Borcucha we "Wszystko, co kocham". Powtarza się na przykład miłosny schemat, w którym bohater jest zarówno uwodzicielem (młodej, niewinnej dziewczyny), jak i zostaje uwiedziony (przez doświadczoną kobietę). Na końcu tego typu historii bohater ma mniej złudzeń, ale też lepiej radzi sobie z trudami życia (w przypadku Martina - głównym problemem jest ojciec alkoholik).
Film Holma, choć oparty na znanych rozwiązaniach, wyróżnia jednak wrażliwość na społeczny konkret. Chociaż można powiedzieć, że warstwa społecznej krytyki także należy do tradycji gatunku (oba wspomniane filmy mogę się nią pochwalić, każdy w pewnej mierze), to u Holma ów kontekst zyskuje silniejszy wydźwięk. Głównie dzięki szeregowi celnych obserwacji (w scenach portretujących społeczne dystanse między bohaterami) i podkreślaniu korupcyjnych powiązań, między światem gangsterów i "szacownych obywateli".
Kolejnym elementem, które czyni oglądanie "Pod bezchmurnym niebem" ciekawszym, jest postać charyzmatycznego szefa-przestępcy. Relacja między Martinem i Göstą pełni rolę dramatycznego punktu, w którym skupiają się wszystkie niewiadome: przede wszystkim, czy Martin został wykorzystany, czy też sam ugrał dla siebie najwięcej? Dzięki tej tajemniczej relacji sens historii staje się mniej oczywisty.
"Pod bezchmurnym niebem" jest wzorcowym filmem o wchodzeniu w dorosłość - spełnia przykazania znane od czasu klasyków w rodzaju Absolwenta, przypomniane niedawno choćby przez Jacka Borcucha we "Wszystko, co kocham". Powtarza się na przykład miłosny schemat, w którym bohater jest zarówno uwodzicielem (młodej, niewinnej dziewczyny), jak i zostaje uwiedziony (przez doświadczoną kobietę). Na końcu tego typu historii bohater ma mniej złudzeń, ale też lepiej radzi sobie z trudami życia (w przypadku Martina - głównym problemem jest ojciec alkoholik).
Film Holma, choć oparty na znanych rozwiązaniach, wyróżnia jednak wrażliwość na społeczny konkret. Chociaż można powiedzieć, że warstwa społecznej krytyki także należy do tradycji gatunku (oba wspomniane filmy mogę się nią pochwalić, każdy w pewnej mierze), to u Holma ów kontekst zyskuje silniejszy wydźwięk. Głównie dzięki szeregowi celnych obserwacji (w scenach portretujących społeczne dystanse między bohaterami) i podkreślaniu korupcyjnych powiązań, między światem gangsterów i "szacownych obywateli".
Kolejnym elementem, które czyni oglądanie "Pod bezchmurnym niebem" ciekawszym, jest postać charyzmatycznego szefa-przestępcy. Relacja między Martinem i Göstą pełni rolę dramatycznego punktu, w którym skupiają się wszystkie niewiadome: przede wszystkim, czy Martin został wykorzystany, czy też sam ugrał dla siebie najwięcej? Dzięki tej tajemniczej relacji sens historii staje się mniej oczywisty.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
