Recenzja filmu

Wspaniała Susann (2000)

"Wspaniała Susann" to najnowszy film Andrew Bergmana, uznanego reżysera, który na swoim koncie ma takie przeboje jak "Nowicjusz" i "Dwa dolary napiwków". Jest to utrzymana w ciepłym tonie opowieść o aktorce i pisarce Jacqueline Susann, autorce głośnej powieści "Dolina lalek", której największym marzeniem życia było zostać sławną. Żeby to osiągnąć imała się różnych zajęć - grała w teatrze, słuchowiskach radiowych, reklamówkach, ale niestety w żadnej z tych dziedzin nie udało jej się przebić. Sytuacja taka trwała aż do momentu, kiedy poznała swojego agenta a później i męża Irvinga Mansfielda. To właśnie on wpadł na pomysł aby jego żona zajęła się literaturą i spełnił największe marzenie jej życia - uczynił ją gwiazdą. Fabuła "Wspaniałej Susann" to prosta historia o miłości, marzeniach i dążeniu do celu. Nie obfituje ona w widowiskowe pościgi i wybuchy a mimo to ogląda się ją z dużym zainteresowaniem i zaangażowaniem. Zasługa takiego stanu rzeczy tkwi przede wszystkim w doskonałym scenariuszu, który w umiejętny sposób łączy w sobie elementy komedii, dramatu i filmu familijnego. Twórcy obrazu przyjęli bardzo ciekawą konwencję w myśl, której aktorzy mimo, iż wcielają się w postaci mające swoje pierwowzory w rzeczywistości to jednak odtwarzają je w sposób charakterystyczny dla gry gwiazd z popularnych seriali komediowych. Zachowują oni wyraźny dystans do swojej postaci i pokazują ją nie taką jaką była naprawdę, ale jaką chciałaby być. Dzięki temu autor scenariusza Paul Rudnick mógł wpleść do fabuły całą masę gagów, które normalnie w filmie biograficznym nie znalazłyby swojego miejsca a tak doskonale wkomponowują się w całość i dodatkowo wzbogacają rozrywkę jaką niesie ze sobą projekcja. "Wspaniałej Susann" nie ogląda się zresztą jak filmu o życiu autentycznej i wyjątkowej postaci. Sama bohaterka nie wyróżnia się przecież specjalną urodą, przez wiele lat nie mogła odnieść sukcesu a kiedy w końcu do niego doszła, to okupiła to ciężką pracą i własnym zdrowiem. Susann jest bardzo prawdziwa. To nie kobieta, która została gwiazdą tylko dlatego, że zaśpiewała popularną piosenkę, czy wystąpiła w dochodowym filmie. Tak samo jak każdy z nas ciężko pracowała, żeby zostać zauważoną i jak każdy człowiek miała swoje słabości i wady. Była kontrowersyjna, ale, co najważniejsze, cały czas była sobą. Dzięki temu widzowi bardzo łatwo jest się zidentyfikować z postacią głównej bohaterki, która jest po prostu bliska każdemu człowiekowi. Przecież prawie każdy z nas w skrytości ducha marzy o tym, żeby choć przez chwilę być sławnym, znaleźć się w świetle jupiterów i zainteresowania mediów, ale to udaje się zaledwie nielicznym. Obserwując Susann i jej życie wierzymy, że sukces osiągnąć może każdy. Wrażenie to potęguje niezła gra aktorów. Mimo, iż nie jestem wielbicielem Bette Midler, która z niezrozumiałych dla mnie powodów działa na mnie irytująco, to jednak muszę przyznać, że w roli Jacqueline Susann sprawdziła się znakomicie. Midler to ładna nie jest, trzeba to z całą stanowczością przyznać, ale dzięki temu postać, którą gra i jej problemy ze zdobyciem sławy są dla widza bardziej wiarygodne. Doskonale bowiem zdajemy sobie sprawę, że co jak co, ale uroda to jej w karierze nie pomogła i z takimi warunkami może liczyć jedynie na własny talent i samozaparcie. Może to co napisałem jest nieco zbyt ostre, ale uważam, że jeśli nie do końca prawdziwe to chociaż bardzo tej prawdy bliskie. Midler partneruje wielu doskonałych aktorów, z których najbardziej wyróżniają się Nathan Lane jako Irving Mansfield i jak zawsze doskonała Stockard Channing jako najlepsza przyjaciółka głównej bohaterki Florence Maybelle. Na szczególną uwagę zasługuje tutaj Nathan Lane, który na ekranie kreuje postać męża bohaterki. Mansfield w jego wykonaniu to chodząca "dobrota". Jest wpatrzony w swoją żonę i co chwila powtarza, że jest ona wspaniała. Do życia podchodzi radośnie i całym swoim zachowaniem, mową i gestykulacją sprawia, że na naszych twarzach bezwiednie gości uśmiech. Tacy ludzie jak on w rzeczywistości nie istnieją, ale my zdajemy sobie z tego sprawę dopiero po wyjściu z kina W rolach drugoplanowych również zobaczymy same sławy - John Cleese, pamiętna z "Jak ugryźć 10 milionów" Amanda Peet, czy znany z popularnego serialu komediowego pt. "Frasier" David Hyde Pierce. Każda z tych osób doskonale wywiązuje się z powierzonych im ról a wspólnie z Midler i Lanem tworzą oni na ekranie całkiem zgrany zespół Ostatnim elementem, który we "Wspaniałej Susann" zasługuje na uwagę jest muzyka, której kompozytorem jest laureat dwóch Oscarów Burt Bacharach, najbardziej znany jako autor niezapomnianych przebojów "Raindrops Keep Fallin' On My Head" z filmu "Butch Cassidy i Sundance Kid" oraz "The Best that You Can Do" z komedii "Artur". Do potrzeb omawianego obrazu skomponował on nie tylko muzykę, ale również dwie piosenki, których wykonawczyniami są Dionne Wawrick i Vanessa Williams "Wspaniała Susann" to bardzo przyjemny i ciepły film, który powinien spodobać się każdemu odbiorcy zmęczonemu kosztownymi produkcjami fantastycznymi, czy też pełnym przemocy kinem sensacyjnym. Nie jest to obraz ambitny, ale też i nie głupi, w sam raz do obejrzenia pod koniec tygodnia, kiedy jesteśmy zmęczeni pracą i mamy ochotę się zrelaksować, pośmiać a może nawet i delikatnie wzruszyć.