Serial na podstawie powieści Edith Wharton (tej od „Wieku niewinności”), ale jest to BARDZO luźna interpretacja pierwowzoru, amerykańska teen drama w sukniach z belle epoque.
Ekranizacja w stylistyce „Bridgertonów” czy „Perswazji” z 2022 z Dakotą Johnson (bardziej ten drugi tytuł). Czyli obyczaje, moda, wysławianie się, zachowanie jest odległe zainspirowane historią i książkami z tamtych czasów, ale dużo więcej tu współczesności. Znowu mamy osoby różnych kolorów skóry, co mnie nie przeszkadza - podkreśla to umowność i brak podążania za faktami i realiami epoki. Ot romans historyzowany, w scenografii z XIXw, ale nic poza tym.
„Łowczynie” są przyjemne w odbiorze, dużo estetyczniejsze niż plastikowi czy teatralni „Bridgertonowie”, gdzie efekty komputerowe dają wrażenie świata prosto z AI. Tu są prawdziwe plenery, historyczne wnętrza, stylistycznie jest nieco spójniej, a zdjęcia są po prostu przepiękne. Ale dużo mniej tu humoru czy campowej przekory, którą „Bridgertonowie” bezwstydnie mają i bawią się konwencją w sposób otwarty i udany. „Łowczynie” są kręcone serio, nastoletnie dramy wyciągnięte ze sztambucha panienek z końca XIXw, tyle że nałożone na schemat seriali typu „Plotkara” czy „Słodkie kłamstewka”.
Nie ma szału, ale ogląda się przyjemnie, jeśli człowiek nie zacietrzewi się na takie perełki jak oczarowanie księcia incognito, który oświadcza się po 3min znajomosci, albo pijackie balangi z pseudo-striptizem panienek na wydaniu w gorsetach… like wtf XD