"American Horror Story" to chyba najbardziej oczekiwana przeze mnie premiera tej jesieni, ale to też produkcja, co do której miałem najwięcej obaw.. To miało prawo się nie udać, nawet bardziej niż Klub Playboya w ogólnokrajowej stacji.. I cóż mogę powiedzieć: po pilocie jestem całkowicie usatysfakcjonowany i wyczekuję z nadzieją jeszcze lepszych odcinków! :)

..........................................................SPOILERY.............. .......................................

To klimat (klimat i jeszcze raz klimat!) stanowi w głównej mierze o sukcesie pierwszego odcinka. Cokolwiek Murphy by nam zaserwował w ciągu tych 50 minut, to utopione w tak gęstym, mrocznym i niepokojącym nastroju, jaki panuje na ekranie, byłoby kupione przeze mnie w całości. A to wszystko potęgują zagadkowe, budzące grozę, powodujące samą swoją obecnością na ekranie gęsią skórkę u widza, postaci drugoplanowe, które osaczają rodzinę Harmonów z każdej strony:
- pokojówka Moira, która wszystkim jawi się jako starsza, ślepa na jedno oko kobieta, natomiast Benowi jako młoda seksowna dwudziestokilkulatka;
- sąsiadka Constance (chyba najbardziej przerażająca ze wszystkich postaci), która jest mocno związana z mroczną historią domu i jej widząca zmarłych, chora na Downa córka;
- były mieszkaniec przeklętego domu Larry, o twarzy niczym Twoface z "Batmana", który spalił żywcem swoją żonę i dwie córki w rzeczonym domu;
- no i najbardziej absurdalna postać Faceta W Lateksie, który jak Diabeł z "Dziecka Rosemary" spółkuje z nową panią domu;
a no i jest jeszcze żądny krwi pacjent Bena z zaburzeniami psychicznymi, który zdaje się mieć więcej wspólnego z domem Harmonów niż może się wydawać;
Nie można zaprzeczyć, że jest kolorowo :P A w tym wszystkim, rozgrywa się dramat rodzinny: Vivien poroniła syna w ostatnich tygodniach ciąży, a niedługo po tym została zdradzona przez męża. Do tego jest z pozoru normalna nastoletnia córka, która chcąc zwrócić na siebie uwagę nacina się, a w nowym środowisku znajduje sojusznika jedynie w nieobliczalnym pacjencie Bena.
....................................................................koniec spoilerów......................................................

Aktorsko jest wyśmienicie, a postaci nakreślone są wyraziście! Takich nazwisk w obsadzie nie ma żadna tegoroczna premiera. W rolach głównych Connie Britton i Dylan McDermott. Z Britton to moje pierwsze spotkanie, Dermotta kojarzę z jakichś drugoplanowych ról. Tutaj zapowiadają się obiecująco. Ale prawdziwy koncert aktorski rozgrywa się na drugim planie: genialny (pamiętny Russell Edgington z "true blood") Denis O'Hare i przede wszystkim: królowe małego (Frances Conroy) i dużego (Jessica Lange) ekranu! Na te dwie panie czekałem najbardziej i cieszę się niezmiernie, że ich role nie są jedynie epizodyczne (a tego się obawiałem, bo np. Conroy jest wymieniana w Recurring Cast, a nie Regular), a wręcz przeciwnie - wydaje się, że są to dwie kluczowe postaci w serialu. Conroy wręcz ubóstwiam! Jasne, zawsze to będzie dla mnie Ruth Fisher (jedna z najlepszych serialowych postaci kobiecych), ale uwielbiam jej gościnne występy w "HIMYM", "Desperate Housewives", "United States of Tara" czy "Grey's Anatomy"! Wszystkie co do jednego mocno zapadające w pamięć.. Co do Lange to wiadomo, że wielką aktorką jest! Bez wątpienia pierwsza liga aktorek świata (tak, ta sama co Streep, Close, Thompson, Dench czy Smith)! To właśnie dzięki jej osobie w obsadzie pierwszy raz zwróciłem uwagę na ten tytuł. I to Lange jest dla mnie bez wątpienia gwiazdą pierwszego odcinka, a jej postać najbardziej intrygującą..

Pilot nasunął mi skojarzenia z takimi klasykami jak "Lśnienie" i wspomniane "Dziecko Rosemary" oraz nowszą produkcją "Klucz do koszmaru". Na pewno nie jest to produkcja dla każdego. Dla jednych może być zbyt mroczna, ale straci też zapewne sporo widzów oczekujących od horroru strasznych momentów, morza krwi czy wyskakujących zza rogu, straszących widza postaci. Dla mnie serial ten wręcz przeciwnie - nosi znamiona horroru doskonałego: gęsty, mroczny klimat, budzący niepokój tym czego nie znamy, trzymający widza w ciągłym napięciu, poprzez oczekiwanie na to co się wydarzy i świadomość tego, że może się wydarzyć coś złego. Ten ciągły niepokój powoduje właśnie, że siedzę przed ekranem cały spięty, chcąc wiedzieć co się zaraz stanie, ale jednocześnie mając ochotę brać nogi za pas!

Masa zagadkowych scen i wypowiedzianych kwestii. Więcej zadanych pytań, niż udzielonych informacji. Ja jestem zaintrygowany i kupuję to w całości..

+ czołówka idealna! Prawdziwie przerażająca, psychodeliczna, świetnie wprowadzająca do samego serialu!

Pilot: 8+/10