Ep. II - Out of the Night
Ścigany przez policję nastolatek znajduje schronienie w hotelu, którego rezydentami są sami dziwacy i ekscentrycy...
Przewidywalny i - co gorsze - męczący odcinek. Nigdy nie przepadałem za tego typu wycieczkami na "drugą stronę", bo z reguły kończą się one tym samym: chaosem symulującym "ukryte znaczenia". Nie inaczej jest w tym przypadku, a i samo wykonanie pozostawia wiele do życzenia: zdjęcia, montaż, nawet aktorstwo, przywodzą na myśl południowoamerykańską telenowelę. W tej sytuacji nawet znajome twarze (Kirstie Alley, Lawrence Dane) na niewiele się zdają - to po prostu całkowicie zbyteczny epizod, w którym nic nie ma większego sensu.

Ep. III - The Killer
Poruszająca się na wózku inwalidzkim dziewczyna zostaje uwięziona w wielkiej posiadłości z zabójcą, który uprzednio wymordował całą jej rodzinę...
W roli głównej Jenny Seagrove, więc patrzy się miło. Punkt wyjścia z kolei wyraźnie nawiązuje do takich klasyków, jak "Doczekać zmroku" i filmy Hitchcocka. Szkoda tylko, że pod względem suspensu w żaden sposób nie może się z nimi równać. Napięcia jest niewiele, a zakończenie udało mi się odgadnąć bardzo szybko, pomimo, że twórcy starają się w tej kwestii zwodzić widza.

Ep. IV - W.G.O.D.
Wielebny Powers kieruje własną rozgłośnią radiową, która przyniosła mu sławę i poważanie. W trakcie jednej z autorskich audycji, duchowny odbiera dziwny telefon, w którym ktoś nawiązuje do jego przeszłości...
Epizod z gęstą, niepokojącą atmosferą i popisową rólką Gary'ego Buseya. Jego radiowy kaznodzieja z miejsca przywodzi na myśl pewnego guru emerytów z kraju nad Wisłą, choć nie jest w aż takim stopniu jak on odpychający. Za kamerą Mike Hodges, znany m.in. z "Get Carter" i "Flasha Gordona", a w drugoplanowej roli matki - Geraldine Page.

Ep. V - Man's Best Friend
Richard zostaje wyrzucony z mieszkania przez swoją żonę. Z pomocą przychodzi kumpel, który pozwala mu zamieszkać w swoim domu na czas swojego wyjazdu. Pod jego nieobecność, Richard przygarnia bezdomnego psa, z którym szybko się zaprzyjaźnia. Wkrótce w mediach pojawiają się doniesienia o ludziach rozszarpanych przez nieznane zwierzę. Ofiarami są osoby, które Richard obwiniał o rozpad swojego związku...
Słaby, bo i bardzo przewidywalny, odcinek. Phillip Noyce, który wcześniej wykonał porządną robotę przy okazji epizodu "Nightshift", tym razem nie popisał się zbytnio. Pomysł na nowelę jest mocno przekombinowany, a sposób jego przedstawienia jeszcze bardziej rozczarowuje.

Ep. VI - Ghostwriter
Bezskutecznie szukający rozgłosu pisarz ginie w wypadku. Jego żona i agent, którzy od lat potajemnie romansowali ze sobą, widzą w tej tragedii przede wszystkim wybawienie dla siebie i swego związku. Ledwie jednak zdążą odetchnąć z ulgą, zdradzany mąż "zmartwychwstaje"...
Dość typowe ujęcie tematyki "trójkąta" miłosnego, jednak ogląda się całkiem nieźle. Główna w tym zresztą zasługa obsady, pośród której mamy Barry'ego Bostwicka ("Rocky Horror Picture Show"), M. Emmeta Walsha i - last but not least - Willema Dafoe, który po raz kolejny daje nam próbkę swego "demonicznego" jestestwa. Choćby dla nazwisk warto.

Ep. VII - O.D. Feelin'
Paczka zawierająca niespotykanej czystości kokainę zmienia kolejnych właścicieli, przynosząc każdemu z nich po kolei zgubę...
Nieco dziwaczny odcinek, bardziej pasowałby do antologii w stylu "Opowieści z krypty", gdzie dominował czarny humor. Tutaj nieco kontrastuje z poważnym z reguły tonem historii przedstawianych w cyklu. Na pewno jednak nie sposób nie docenić kilku ciekawych epizodów, w tym w wykonaniu Michaela Des Barres, Sandry Bernhard i Gene'a Simmonsa z KISS.

Ep. VIII - Dead Man's Curve
Autorka poczytnych powieści jedzie do rodzinnego miasteczka na szkolny zjazd absolwentów. Na miejscu wdaje się w romans z wyznaczonym do opieki nad nią młodym chłopakiem. Jej amory nie przypadają do gustu jej byłemu chłopakowi, który obecnie jest szeryfem...
Jeszcze jedna opowiastka o "duchach przeszłości", które, koniec końców, zawsze upomną się o swoje. Udziela się atmosfera prowincji, ale fabuła raczej rozczarowuje, w szczególności zaś zakończenie. Wartym odnotowania jest fakt, że za kamerą stanął Roger Vadim. W roli zazdrosnego ex mamy z kolei Michaela Ironside.

Ep. IX - The Curse
Z powodu zaniedbań, w starej kamienicy dochodzi do tragicznego wypadku. Jej właściciel, próżny, skoncentrowany na swoich podbojach łóżkowych biznesmen, zobowiązuje się dokonać niezbędnych napraw. Kiedy, wbrew swojej obietnicy, decyduje o sprzedaży budynku, dosięga go tajemnicza klątwa...
Wątek voodoo zapowiada się całkiem obiecująco, jednak nie zostaje należycie wykorzystany. Brakuje jakiegokolwiek suspensu, a jedynym zaskoczeniem jest - zupełnie zbyteczny - happy end, sprzeniewierzający się niejako niepisanym regułom cyklu. Za kamerą, raz jeszcze, Phillip Noyce.

Ep. X - True Believer
Policjant prowadzący śledztwo w sprawie rzekomo samobójczej śmierci księdza, będzie musiał stawić czoła własnym demonom w opuszczonym klasztorze, który ma opinię nawiedzonego...
Konstrukcja postaci głównego bohatera: alkoholika i sceptyka w jednym, mocno zalatuje sztampą. Może przez to odcinek tak się wlecze. Szkoda, bo pomysł wyjściowy zwiastować mógł całkiem klimatyczna historię. Jako ciekawostkę odnotować można fakt, że znajdziemy tu krótkie nawiązanie do odcinka pt. "W.G.O.D." Występują: Tom Skerritt i Ornella Muti.

Ep. XI - Last Scene
Początkujący reżyser staje w obliczu klęski swojego pierwszego projektu filmowego w związku z totalnym brakiem talentu aktorskiego jego ponętnej gwiazdki. Wkrótce dziewczynę zaczyna nękać tajemniczy prześladowca, którego metody są dokładną kopią zachowań mordercy ze scenariusza...
Reżyseruje Paul Verhoeven, holenderski cudotwórca, który z mało oryginalnej historii wyciska odpowiednią dozę napięcia i raczy nas soczystą atmosferą , która później zadecydowała o sukcesie jego "Nagiego instynktu". Finałowy twist zaś, w kontekście banalnej alternatywy, jaką zwiastowała konwencja cyklu, zdaje swój egzamin. W głównej roli męskiej: Peter Coyote.

Ep. XII - Man of Her Dreams
Czekająca na przysłowiowego "księcia z bajki" kobieta zaczyna doświadczać wizji, w których nieznany jej mężczyzna dokonuje brutalnych mordów. Owe wizje okazują się być prorocze: w okolicy pojawia się zabójca młodych kobiet...
Zapowiada się dreszczowiec w klimatach giallo, jednak szybko przychodzi rozczarowanie. Zgadywanka pod tytułem: "kto jest mordercą?", nie budzi zainteresowania, z tytułu braku odpowiednich bodźców, które mogłyby wzbudzić dreszcz emocji u widza. Zwieńczeniem nijakiego charakteru tego epizodu jest zaś zakończenie, na które wyraźnie nie było pomysłu.

Ep. XIII - One Last Prayer
Marząca o karierze piosenkarki Miranda stara się przekonać oficjela z wytwórni płytowej, że ma zadatki na wielką gwiazdę. Jak się jednak okazuje, droga do sławy jest bardzo kręta i wymagać będzie wielu wyrzeczeń...
Image głównej bohaterki i jej kapeli jest tak kiczowaty, że spokojnie mogliby się nazywać "Miranda i banda". W takiej też stylistyce został utrzymany cały odcinek: bezguście lat 80-ych króluje tu w formie czystej. Dzięki temu łatwiej przymknąć oko na niedostatki fabuły, która zresztą jest dosyć skąpa.