Serial - abstrahując od kosztów i mega reklamy - robi naprawdę spore wrażenie. Nie tylko za stronę wizualną, czy fabularną, co przede wszystkim za "zmysł smaku". Udało się Niemcom uchwycić (choć nie w pełni) ulotną nutę ówczesnego, zmajeryzowanego, przepełnionego dekadentyzmem i wyuzdaniem Berlina. Uchwycono tamte "tu i teraz" - z hasłem: "żyj jakby jutra miała nie być". Czego zresztą najlepszą emanacją i kwintesencją całości jest ta słynna scena "Zu Asche, Zu Staub". Magnetyzm i fatalizm wykonania towarzyszy przez cały czas wszystkim odcinkom (nie tylko jako muzyczny lifemotiv).
W zasadzie wszystko w tym serialu jest na dobrym poziomie. Kilka rzeczy wybija się ponad to, i jest też kilka wpadek. Ale jeśli spojrzeć na całość, nie można zaprzeczyć, że jest to wyjątkowa produkcja we współczesnym nurcie telewizji. Coś niespotykanego - w sensie na plus.