Odcinek 13

Gustaw jest dyrektorem generalnym dużego konsorcjum budowlanego. Trafia na terapię z powodu powtarzających się ataków paniki. Szybko okazuje się, że za zasłoną stonowanego, ułożonego życia kryje się zaniepokojony starszy człowiek. Staroń oskarża ... prowadzących warsztaty „Jak odejść” o sekciarstwo i uczenie egoizmu. Decyzję o podróży przyśpiesza zdjęcie, które Olga wysłała matce – obcięła długie włosy, które zapuszczała od dziecka. Gustaw z przerażeniem opisuje nędzne warunki, w jakich mieszka Olga z czterdziestoletnią przyjaciółką. Przyznaje, że córka była wściekła, gdy zjawił się u niej bez uprzedzenia. Dziewczyna zarzuca ojcu apodyktyczność i wyznaje, że uciekła do Indii, by się od niego uwolnić i usamodzielnić. Wyznanie przeraziło Gustawa, który poczuł, że traci córkę. Gustaw gorzko konstatuje, że on swoim rodzicom pomógł przeżyć po śmierci brata, gdy przejął za nich odpowiedzialność. Wspomina też początek ataku, jaki przeżył w Indiach, gdy wydawało mu się, że wrócił do swojej sypialni, którą dzielił z bratem. Andrzej sugeruje, że wróciło do niego to samo uczucie straty – wówczas utracił brata, teraz odchodzi od niego córka. Wyjechał z Indii, na pożegnanie zostawiając tylko kartkę. W odpowiedzi Olga wysłała mu wiersz Rilkego „Odejście syna marnotrawnego”, który wzruszony Gustaw czyta Andrzejowi.