No niestety, choć życzyłem sobie trochę innego spojrzenia niż w filmowym oryginale i w zasadzie je otrzymałem, ale zostało ono totalnie spłycone. Twórcy wycieli z filmu cały kontekst kryzysu Ameryki, otrzymujemy kilka materiałów źródłowych, w tym najciekawsze wydają się zdjęcia z miejsca zabójstwa pary antybohaterów, jednak w warstwie stricte fabularnej kontekst społeczno-polityczny jest zminimalizowany, aż niezauważalny.

Kolejna sprawa to sposób ukazania Bonnie i Clyde'a. Kobieta jest tu demoniczną psychopatką, która uwodzi biednego, zagubionego młodzieńca i zostaje kimś w rodzaju mózgu gangu. Rozumiem, że ma to być nowe, odświeżająco emancypacyjne spojrzenie na rolę kobiety w kończącym się patriarchalnym świecie, ale dajcie spokój, bez takiej taniości. Clyde z kolei jest jeszcze bardziej nietrafioną postacią. Od dziecka ma rozmaite fatalistyczne wizje, ale nic z nimi nie robi. Poddaje się urokowi swej kochanki. Finał zaś został pomyślany jako grecka tragedia (ja nie żartuję!). Apogeum żenady.

Mimo tego wystawię temu telewizyjnemu produkcyjniakowi piątkę. Jedna rzecz się twórcom udała -- to uzależnienie bohaterów, również drugoplanowych, od przemocy. W pewnym momencie wszyscy radośnie tańczą we krwi martwych policjantów. To oczywiście hiperbola, niemniej serial z gracją wkracza w tę tonację.