Długo nie mogłam się zabrać za ten serial, bo jakoś nic mnie w jego opisie, zdjęciach, czy czymkolwiek innym nic nie zainteresowało, ale te zachwyty z jednaj strony odpychały a z drugiej ciekawiły co w takiego interesującego. Dość długo nic w nim nie porwało, ale też nie był na tyle denerwujący żeby przestać oglądać, niektóre odcinki mnie nudziły. Wciągnęło mnie, chyba po najbrzydszym wizualnie odcinku, czyli z parą ćpunów i bankomatem. Im dalej byłam tym szybciej to oglądałam, choć znałam już wcześniej zakończenie. Lecz moim ulubionym serialem jak by nie patrzeć nie został.
Na ogół w filmach i serialach lubię tych złych i niedobrych i to im kibicuje, tak tutaj Walt nie wzbudził we mnie jakieś sympatii. Co prawda mnie nie denerwował (zbytnio), raczej był mi obojętny i mało mnie obchodziło czy mu się uda czy nie.
Natomiast Jesse'go uwielbiałam od samego początku do końca, to jemu kibicowałam i chciałam żeby dobrze skończył (cokolwiek by to miało znaczyć). Jeśli wcześniej by mi ktoś powiedział że będę lubić taką płaczącą sierotę, to bym go wyśmiała, ale on ma w sobie coś takiego że mnie ujął zamiast denerwować. O tym co w nim uwielbiam mogłabym napisać elaborat ale chyba już wszystko zostało napisane i nikt by nie czytał tych moich wypocin. Nadmienię tylko że postać jest przecudownie napisane, wszystko w jego zachowaniu jest wytłumaczone i pokazane, nic nie jest przypadkiem. Zagrany również pierwszorzędnie, chyba jeszcze nie widziałam żeby aktor przekazał tyle emocji i t na takiej przestrzeni czasowej, a wszystko było tak wiarygodne.
W sumie to wszystkie postacie są idealnie rozpisane i tu nawet nie ma co wiele się nad tym rozwodzić. Jedynie trochę brakowało mi tu pokazania jak dane sytuacje przezywa Walter, tak osobiście w środku i co powoduje niektóre jego decyzje. Choć też jestem, w stanie przyjąć że był to zamierzony cel, aby jeszcze bardziej uwydatnić jak bardzo jest przeciwieństwem swojego wspólnika. Co dziwne to tak naprawdę żadna postać mnie nie denerwowała, może momentami Skyler, ale można ją zrozumieć czemu taka była.
Jeśli chodzi o zakończenie to średnio mi się podoba, uważam że powinno być mocniejsze. Byłam rozczarowana że White'a tak naprawdę żadna kara nie spotkała, jak dla mnie to on powinien siedzieć w tej klatce na koniec, a najlepiej jak by jeszcze w wyniku jego ewidentnego błędu zginął ktoś z jego rodziny albo wszyscy (szwagier to za mało), a on by musiał jeszcze sporo czasu z tym żyć, najlepiej ze swoimi pieniążkami. Głównie za to co zrobił Młodemu. Natomiast nad Jesse zdecydowanie za mocno twórcy się znęcali, on aż na tyle sobie nie zasłużył, a z Andreą to już było trochę za sporo. Ale z drugiej strony, musiał dosięgnąć dna, żeby się od niego odbić, inaczej by się zaćpał na śmierć, jak to było wyraźnie pokazane w momencie jak miał zmienić tożsamość. Naprawdę chcę wierzyć że tej kupce nieszczęście się uda, będzie robił te swoje pudełeczka (bez względu czy są tylko przenośnią czy czymś rzeczywistym) tak jak w końcu o tym marzył w niewoli, oraz że znajdzie kogoś kim się będzie mógł opiekować (tak w ogóle ujęło mnie doszczętnie że takie marzenie i potrzebę może mieć taki ktoś jak Pinkman) i zostanie za to doceniony i tak mocno przytulony jak przyjdą gorsze dni i wspomnienia.