Obejrzałem całą serię i bardzo mi się podobała. Miałem z nią bardzo podobnie jak z filmem Władca Pierścieni, którego pierwsze minuty nie specjalnie mnie porwały. Ale czym dalej płynęła historia i czym lepiej poznawałem bohaterów, tym bardziej byłem zauroczony światem i opowiadaną historią, a nijacy wpierw bohaterowie stawali mi się bardzo bliscy, a na ich losach mi zależało. Tutaj jest tak samo, wykreowany świat jest wspaniały i tak odmienny od innych, generowanych w CGI, światów fantasy. Przywiązanie do detali otoczenia sprawia naprawdę wielka frajdę i nieraz wprawi w zadumę lub wywoła uśmiech na twarzy. Muzyka i ambienty otoczenia także świetnie pasują do tego co widzimy. Banalna z początku historia rozwija się dość niespiesznie, ale dzięki wielu różnym bohaterom nabiera charakteru i choć wciąż nie jest studium filozoficznym lub psychologicznym, to jest dobrą fabułą fantasy, gdzie liczy się nie tylko drużyna jako całość ale i droga każdego z bohaterów z osobna. Każdy bohater jest "ludzki", czyli nie jest idealny, ma mocne i słabe strony, w pojedynkę niepełny, ale w interakcjach z drużyną niezbędny by drużyna mogła odnieść sukces. Świat skonstruowany jest bardzo baśniowo, co pasuje do przyjętej wizualnie formy i choć ciężko to początkowo przyswoić, bo przyzwyczajono nas do tworzonych taśmowo uniwersów mocno opartych na naszej rzeczywistości oraz technologii, to z czasem wszystko tworzy spójną ideologicznie całość. Kukiełkowi bohaterowie prezentują się bardzo dobrze. Ich wykonane modele są bardzo szczegółowe, dobrze to widać na zbliżeniach twarzy i strojów. Ich cera ma nawet podobną do ludzkiej skóry fakturę. Dodatkowo zupełnie inaczej się to ogląda i interpretuje, gdy masz świadomość, że jest to prawdziwa materia, w pewien sztuczny sposób żywa, a nie tylko generowany zero-jedynkowo model komputerowy. Bardzo podziwiam ludzi, którzy odważyli się stworzenia czegoś tak nietypowego, w tych jakże typowych czasach, gdy wysokobudżetowe filmy trudno już od siebie odróżnić, gdy fabuły tych filmów zapomina się już po tygodniu, gdy bohaterowie tych filmów różnią się już tylko kolorem stroju. Miło było być częścią tego świata, znów poczuć pewien dziecięcy zachwyt, który czuło się oglądając filmy będąc dużo młodszym. Myślę, że trzeba mieć w sobie pewną wrażliwość, żeby cieszyć się historią opowiedzianą w świecie ciemnego kryształu. Ja uważam, że warto :)