https://www.youtube.com/watch?v=0W6g0PS_zvE

Ten monolog był dla mnie prawie wstrząsającym przeżyciem. Siedziałem w bezruchu, totalnie owładnięty przez słowa, które układały się w jakże niepokojącą ale i bolesną prawdą. Czułem się jakbym nagle rozbił się klosz ochronny wokół mojej głowy. To właśnie te dialogi plus niesamowicie gęsty klimat daje serialowi tą moc, jakiej wcześniej nigdy nie doznałem ;) Niesamowite jest to, że po tym odcinku tak na prawdę nie tyle koncentrowałem się na dalszym przebiegu akcji ale miałem w głowie mętlik i niesłychaną wręcz chęć dyskusji nad sensem życia :) Tak, to co zrobili producenci to jak na razie rzecz niedościgniona. Drugi sezon nawet nie zbliżył się do tego "czegoś" co miał pierwszy. Takie moje skrajnie subiektywne odczucia.
A tak na marginesie, pozdrawiam fana obrazu Alien, na temat którego mógłbym napisać esej :)