Odświeżyłam sobie niedawno ten serial i zaskoczyło mnie, że moja sympatia do tej produkcji nie dość że nie spadła po tylu latach, to wręcz się zwiększyła :D Nie wiem co on w sobie ma, że tak dobrze się go ogląda. Kicz w ogóle nie przeszkadza, a raczej dodaje uroku. Postacie genialne, nie da się ich nie lubić. Nawet wicedyrektora Hacketta (J P Manoux jako Hackett i Curtis to majstersztyk).

I w tym optymistycznym nastroju, świetnie bawiąc się przy wszystkich odcinkach, obejrzałam w końcu finał drugiego sezonu. Może zabrzmi to dziecinnie, ale serce mi pękało z każdą kolejną minutą. Phil i Keely to chyba jedna z niewielu fikcyjnych nastoletnich par, na których zaczęło mi ogromnie zależeć. Twórcy pokazali ich relację w naprawdę przemyślany i interesujący sposób. Do tego uwielbiam motyw przekształcania się relacji najlepszych kumpli w związek romantyczny. Sądziłam, że serial kierowany mimo wszystko do dzieci, zakończy się jakimś słodkim happy-endem. Tymczasem postanowiono rozdzielić głównych bohaterów, do tego zaznaczając okrutnie, że podróże w czasie będą już niemożliwe.

Z tego co wiem, serial został skasowany, a zakończenie miało być bardziej rozbudowane i potencjalnie szczęśliwsze. W dodatku w jednym z odcinków drugiego sezonu dowiadujemy się, że Keely wyjdzie za kogoś za mąż. Nie chce mi się wierzyć, że tą osobą nie byłby Phil. Nie wiem jak inni fani, ale ja poczułam ogromną potrzebę zobaczenia jakiegoś rodzaju kontynuacji "Phil of the Future", która pokazałaby, że Phil i Keely znaleźli sposób by być razem. Spędzili ze sobą tyle wspaniałego czasu, świetnie się dogadywali, mieli swoje niezwykłe przygody - taki finał jaki mogliśmy obejrzeć jest po prostu niesprawiedliwy i przykry.