Nie zgodzę się. Serial jest bardzo dobry, aczkolwiek cykl książkowy jest tu luźną inspiracją, więc jak ktoś szuka tu wiernego odzwierciedlenia wydarzeń z oryginału, to będzie zawiedziony. Zarzuty, że w serialu SF traktującym o losach ludzkości w galaktycznym imperium na przestrzeni wieków grają m.in. czarne aktorki i bezczelnie są inteligentne chybione akurat w tym serialu Dorrick i Salvor wypadają całkiem dobrze i nikogo nie spychają na bok, bo Lee Pace ma wystarczająco dużo czasu, aby zabłysnąć w roli Imperatora btw to najlepszy wątek z 1sezonu. Fundacja konkurencję z D+ czy Netfixa zostawia daleko w tyle i obok Silo jest obecnie najlepszym serialem SF.

Problemem dla mnie są czarne aktorki per se, bo zarówno w wymienionych wyżej For All Mankind czy Silo grają POC i robią to świetnie. Problemem są postaci, które są odgrywane, bo to one są słabe, a aktor nieważne jakby dobrze grał, słabego scenariusza nie przeskoczy. Postaci są "bezczelnie inteligentne", ale fabuła nie daje ku temu żadnych podstaw, zwłaszcza w przypadku Salvor. Obie są archetypem Mary Sue, co przekreśla dla mnie serial. Natomiast kolor ich skóry ma zerowy wpływ na fabułę, ale wtedy pojawia się pytanie, czemu w takim razie dokonano race swapu.

nie są* tam wyżej miało być

Dla mnie obie nie są takie złe, bo na tle innych czarnoskórych aktorek grających postaci np. Burnham z ST Discovery, albo Rose Walker z Sandmana wypadają wręcz doskonale, bo nie irytują, a poza tym jak się obejrzy cały sezon, to okazuje się, że w sumie nawet nie na nich skupia się fabuła, bo Dorrick to właściwie dominuje tylko w dwóch pierwszych odcinkach, a potem więcej jej nie ma, niż jest, Salvor może częściej się pojawia, ale tylko gdy akcja toczy wokół krypty, więc jak nie lubisz tych postaci, to zaraz będą inne. Obejrzyj całość i może zmienisz zdanie.

Bezczelne? Owszem. Inteligentne? Chyba tylko w mokrych snach scenarzystek. Inteligentne były postaci opisane przez Asimova używające do walki mózgów, matematyki i polityki, nie zaś pięści, karabinów i wrzasków.

Pierwszy sezon obejrzałam tylko dlatego, że to (jedynie nominalnie) jest Fundacja i chciałam wyrobić sobie opinię. Gdyby serialik nie usiłował podczepiać się pod Fundację olałabym go po drugim odcinku jako typowy i niezbyt udany przykład serialozy do kotleta.

Dorrick używa matmy i mózgu , a Salvor broni, bo jest strażniczką krypty, polityka to Imperator i Seldon. Serial nie jest ekranizacją powieści Asimova tylko adaptacją, więc zdecydowanie odbiega od oryginału, ale to nie znaczy, że jest zły. Twoja ocena kompletnie pomija wątek Imperatora, który wg mnie jest rewelacyjnie zagrany przez Lee Pace'a i świetnie napisany np. monolog Imperatora do ogrodniczki w ogrodzie, gdy mówi jej co ją czeka za zdradę, to czyste złoto. Na pałę zasługują inne seriale jak Rings of Power, Wiedźmin od Netflixa, albo ST Discovery, ale na pewno nie Fundacja o czym świadczy to 7,2 co jak na Filmweb jest bardzo wysoką oceną.

> Dorrick używa matmy i mózgu

Powiedziałabym raczej, że kolorowe scenarzystki starają się nam zasugerować, że go używa.

Wystarczy jednak obejrzeć 8-my odcinek pierwszego sezonu i jej ścinkę ze wskrzeszonym Seldonem, żeby przekonać się, że w rzeczywistości zachowuje się po prostu jak rozkapryszony gimbus.


> a Salvor broni, bo jest strażniczką krypty

No właśnie. Tymczasem w książce był to bardzo rozgarnięty polityk. Może zacytuję fragment wywiadu z aktorką grającą tą postać:

/-------------------
- Możesz omówić różnice pomiędzy twoją Salvor a postacią z książki?

- Zasadnicza koncepcja Savor jest całkiem podobna. Ona zrobiła takie wrażenie na Fundacji, że wspominali ją jeszcze wiele lat później. To jest coś, co zdecydowanie wydarzyło się w książce. Uwielbiam adaptację tego. Bardzo się cieszę, że mam reprezentować młode czarne kobiety w tym widowisku i pokazywać, że możemy być naprawdę fajne i po prostu radzić sobie z problemami jak wszyscy inni.
\-------------------

Podsumujmy: facet w średnim wieku, który podczas pierwszego kryzysu okazał się być jedynym kompetentnym politykiem na planecie i uratował d... Fundacji, to jest zasadniczo to samo, co młoda Murzynka latająca po polach z karabinem w łapie i tłukąca swoich przeciwników po gębach.

Tak... to jest zdecydowanie coś, co wydarzyło się w książce.

Ogólnie książkowa Fundacja to takie gabinetowe ajkido, w którym widzimy jak bohaterowie skutecznie ogrywają silniejszego przeciwnika, bez rozlewania niczyjej krwi. Natomiast applowa fundacja, to raczej taki wresling z dużą ilością hałasu i latających flaków.


> Twoja ocena kompletnie pomija wątek Imperatora, który wg mnie jest rewelacyjnie zagrany przez Lee Pace'a

A tutaj się zgodzę. Ta postać to jedyny jasny punkt w tym spapranym serialu. Efekt jest taki, że o ile w książkach kibicowałam fundacji, o tyle w serialu kibicuję imperatorowi :)

Mam podobne odczucia odnośnie tego filmu.

Masz zupełną racja co do tego filmowego bzdeta. Z Fundacji Asimowa nic tu nie zostało poza tytułem, stąd moje rozczarowanie. Do oglądania wyłącznie dla zwokeizowanej młodzieży.

rok 2023, Polacy dalej dają je***ie o kolor skóry/orientację psychoseksualną osób odtwarzających rolę XD Śmieszne, ale i straszne...