Trzeci sezon „Gotham” okazał się dla mnie pozytywnym zaskoczeniem. Nic nie okazało się takie jakie wydawało się na początku. Wrogowie z poprzednich sezonów okazali się nie tak potężni za jakich uchodzili. Z polowań na psudo zombie wyszły całkiem niezłe śledztwa. Podobnie z pozoru błahej sprawy Tetcha i jego siostry. Szalony Kapelusznik postawił sobie za zadnie dokończenia upadku moralnego Jima Grodona rozpoczętego w poprzednim sezonie. Zadanie dość szalone, ale dobrze przemyślane. Koniec końców jego plan kazał się lepszy niż Człowieka Zagadki. Dałbym sobie rękę uciąć, ze to się nie uda, a jednak. Święty Jim Gordon stał się podobny do szumowin które tak zaciekle tropi. Co jeszcze bardziej zaskakujące podobnie stało się z postaciami o których myślałem, że zawsze będą tymi czystymi mieszkańcami Gotham. Jak się okazuje miasto to zniszczy każde dobro. Poległa nawet taka osoba jak Leslie Thompkins, a nawet Bruce Wayne przyszły Batman. Obraz tego drugiego na przestrzeni sezonu drugiego i trzeciego został znacznie zmieniony i dobrze. Nadal rozwiązuje sprawę śmierci rodziców, ale tym razem tropi organizację potężniejszą niż mafia i zarząd Wayne Industries. Jak się okazuje jest nad nimi ktoś jeszcze, a nad tym kimś ktoś jeszcze i właśnie za jego sprawą Bruce łamie żelazną zasadę Wybawiciela Gotham. Niestety wątek Pingwina znów nie dorównał temu z pierwszego sezonu. Kandydatura Oswalda Cobblepota na burmistrza stanowi miłą odskocznię od poważniejszych tematów, ale to żadna rewelacja. Poza wymienionymi już postaciami są o których obecność należy jeszcze wspomnieć. Pojawia się w pełni ukształtowany Człowiek Zagadka oraz Jerome Valeska, który jest jeszcze lepszy w byciu Jokerem niż był dotychczas. Zakończenie sezonu zostawia sporo smaku w oczekiwaniu na kolejny, zwłaszcza po pojawieniu się Ra's al Ghula.