W pierwszej chwili serial budził tylko u mnie chęć na wymioty.
Zmęczyłem go siedząc w domu- III, IV 2005 roku.

Serial ratuje tylko Wawrzecki, ta rola jest o wiele lepsza niż ta
perwersyjna ze stajni Purzyckiego w "Złotopolskich" gdzie komendant -major Gabriel
na komisariacie w akcie desperacji braku scenariusza pisze dzienniki jak Jan Chryzostom Pasek lub dr Watson.
Z podziwem patrzę na Wawrzeckiego, robić z siebie głupka jako Bułkowskiego,
syna straconego przez sąd PRL ojca, wdowca i ojca niepełnosprawnej córki ma jeszcze
chęć grać w czymś tak infantylnym.
Serial bazuje na niedopowodzeniach i pomyłkach, niektóre odcinki nawet i ciekawe, niektóre
totalnie głupie i naciągane do bólu.
Groteskowy jest Walduś syn (aluzja do Kiepskiego?), dozorca Tępień, Rysia, na siłę wciśnięty trochę Kowalewski i Graczykowie.
Wątki erotomańskie Buły nawet dobrze poprowadzone, Buła przypomina żołnierza samochwałę,
ale jednak zdobycze w tym temacie ma.
Gdyby nie Wawrzecki byłoby jeszcze gorzej, moja ocena to 4/10.