Pierwszy sezon... tak ckliwy i napompowany przesłodzonymi frazesami, że ledwie przez to przebrnęłam. Główna bohaterka doprowadzała mnie do szału. Nie mogłam jej zdzierżyć. Słodka kretynka bez polotu... Moim zdaniem ;)
Sama nie wiem, dlaczego sięgnęłam po drugi sezon, ale na szczęście to uratowało jako tako poziom tej historii. Wszystko zaczyna się powoli rozkręcać i nawet mimo denerwującej postaci panny Księżniczki, oglądało się to coraz lepiej. Wciąż wszystko było przesłodzone i jak na akcje typu "Ratujmy Świat" to mi absolutnie nie pasowało, no ale cóż... nie można mieć wszystkiego.
Co do tej babki Tamaki, to wkurzała mnie jeszcze bardziej niż sama wnuczka. W ogóle postaci były lekko płaskawe ;) ale mam słabość do bishonków ;)

W sumie... da się obejrzeć na raz i pa pa :)