Po takim sobie drugim sezonie Luka Cage i Defenders oraz słabym sezonie Jessici Jones słyszałem głosy, że drugi sezon Iron Fista jest znacznie lepszy niż tragicznie beznadziejny sezon pierwszy. Jest w tym trochę racji ale nie zmieniło to faktu, że jest to zdecydowanie najgorszy z Netflixowych seriali Marvela.
Iron Fist jest zwyczajnie przegadany, pełen głupot i nielogiczności, które nijak nie mieszczą się w ramach umowności świata. Najgorzej wypadają jednak postaci. Na przykład motywacje Joy i Davosa są wzięte kompletnie z sufitu, Coleen i Misty to aktorskie drewno a Danny jest kompletnie pozbawiony charyzmy. Prześmieszne byłyby też te wszystkie rozterki bohaterów gdby nie fakt, że rozmowy jakie się z tymi rozterkami wiążą są strasznie nuuudne. Nuda jest zresztą chyba największym grzechem tego serialu. Przecież jest to w teorii film o kung-fu i gościu ze świecącą pięścią. Dlaczego twórcy nie pozwolili sobie trochę odpuścić i porzucić ten poważny ton, który o ile bardzo dobrze wypada w Daredevilu czy Punisherze, tak tutaj w ogole się nie sprawdza. Szkoda bo Iron Fista widziałbym trochę jako mix Wielkiej draki w chińskiej dzielnicy z filmami Bruca Lee i Jackie Chana. Film luźny, oparty na sprawdzonym schemacie lania po mordach coraz silniejszych przeciwników, pozbawiony pseudointeligentnych rozważań o bohaterach i próbujący połączyć nowoczesne kino ze starymi hitami.