Joan ma w końcu wymarzoną niezależność. Należało jej się. Nie wyobrażam sobie, że mogłaby wybrać inaczej i znowu uzależnić swój los od jakiegoś faceta.
Żałuję tylko, że Peggy nie zgodziła się na wspólną spółkę z Joan, to by było dopiero feministyczne zakończenie. :) No ale może nie na tamte czasy jeszcze.
Że Peggy i Stan będą razem można było już od początku 7go sezonu wyczuć, żadne zaskoczenie.
A Rogera trochę mi żal. Myślałam, że jakoś z większą fantazją zakończą jego losy. ;)

Wiedziałam, że to nie koniec historii Joan Harris. Też żałuję, że bez Peggy. Chociaż "Holloway Harris" też brzmi nieźle. Cudne to było :)
Co do Rogera to mi się podobało. I to jak podsumowała to Joan, że jest to niezły bałagan.

Ja nie traktuję tego pobytu jako przemiany Dona, tylko tak jak już napisałam w poprzednim wątku odejście Dicka Whitmana, a narodzenie Dona Drapera. Jeśli to byłaby przemiana i osiągnięcie harmonii to byłabym tym zawiedziona.

Wszystkie rozmowy w tym odcinku były wspaniałe, mam na myśli te telefoniczne. Tytuł odcinka "Person to Person" nabiera głębi. Niby przez telefon, a jakie ważne rzeczy powiedziane. Wyznanie miłości Stana i Peggy mistrzostwo! Reakcja Peggy i to jak zagrała Elizabeth Moss fantastyczne! I faktycznie nikt nie zbliżył się do Dona tak jak Peggy. Rozmowa Dona i Betty, och jak to było zagrane.

Sally - uwielbiam tą postać i Kiernan Shipka, która ją gra, mam nadzieję że to początek jej kariery aktorskiej. Na początku mała słodka dziewczynka, potem nastolatka nie mogąca dogadać się z własną matką, a na końcu córka, której matka umiera i jest dla niej wsparciem.