Do serialu "Mad Men" podchodziłem 3 razy. Kilka lat temu obejrzałem 1 odcinek i coś nie zagrało. Rok temu pod wpływem wielu zachwytów w internecie obejrzałem kolejnych 6 odcinków. Niestety wtedy zniechęcił mnie sam Don Draper odrzucając m.in. swojego młodszego brata po latach. Po raz kolejny wróciłem na początku listopada i wsiąkłem bez reszty. Dopiero wczoraj skończyłem 2 ostatnie odcinki. Starałem się dawkować sobie ten serial jak dobre wino oglądając codziennie1 odcinek późnym wieczorem.

Serial zachwyca świetną mieszanką biurowego życia oraz obyczajowości tamtych czasów. Wielkim atutem nie jest jednak sama historia, ale jej bohaterowie, pełni sprzeczności, wad, często nie uczący się na swoich błędach. Po 7 sezonach nie sposób wskazać bohatera, który nie zgrzeszył, lub nie chciałby cofnąć czasu (no dobrze może Roger). Najlepszym przykładem jest Don Draper odnoszący sukcesy w swej firmie, równocześnie będąc zagubiony w sferze prywatnej. Na szczęście to nie tylko historia Dona, a postacie drugiego planu też potrafią zachwycić.

Rzadko zdarza się obejrzeć serial, który trzyma tak równą dobrą albo bardzo dobrą jakość. "Mad Men" na końcu łapie lekką zadyszkę, ale serial udaje się zgrabnie zakończyć. Przyznam się szczerze, że losy niektórych osób jednak mnie zaskoczyły.

Don - mając życie co najmniej 3 osób na sumieniu (Draper, młodszy brat, Lane) zakładałem, że Dona czeka dotkliwa kara i bardziej bolesne odkupienie

Peggy - wierzyłem, że przejmie rolę Dona zostając dyrektorem kreatywnym. Mimo wszystko miłosny zwrot w stronę Stana jest sympatycznym akcentem

Roger - przewidywałem, że bieganie za spódniczkami wreszcie doprowadzi do kolejnego ostatniego zawału, gdzie Don na pogrzebie przyjaciela przejdzie ostateczną przemianę.

Joan - zaskoczyła mnie jej determinacja, kiedy wydawałoby się, że postawi na stabilizację u bogu bogatego partnera postawiła raz jeszcze na karierę

Pete - nie spodziewałem się powrotu do Trudy, tak jak nie jestem przekonany przemianą tego bohatera. Cieszy jednak, że Pete zmienił się na przestrzeni lat z egoistycznego dupka, w bardziej dojrzałego egoistycznego dupka :)

Ten serial miał wiele świetnych scen, nie sposób wymienić wszystkich.
Emocjonalna była ostatnia rozmowa Dona z Betty oraz Peggy. Ostatnie chwile Lane'a, czy pośmiertny taniec Coopera jakże inny od apetycznego "Zou bisou bisou" w wykonaniu Megan. Ahhh będzie mi brakowało tego serialu. Wniosek z tego taki, że czasami warto sięgnąć po coś po raz wtóry.