na wszystko... nie pisz o nich AKTORzY. Błagam. Miałeś na myśli pierwszoplanowych statystów

Spokojnie, nie bez powodu to słowo jest w cudzysłowie.

masz piwo za ten tytuł ;)

Bohaterzy serialu nie są bananową młodzieżą. Owszem, sa piękni, bogaci, rozrywkowi, ale sami na to zapracowali, niekoniecznie z pomocą rodziców.

To trzeba sobie zapracować na bycie rozrywkowym? ;)

A tak btw - nie da się w tak młodym wieku dorobić majątku, i to jeszcze bez żadnego wsparcia rodziców. Prosta matematyka, tak "niepotrzebna w życiu": mieszkanie w Warszawie, takie jak ma w serialu Marcela, czyli hawirka o powierzchni co najmniej 100 m^2 to najmarniej milion złotych kosztuje. Nie licząc umeblowania i wykończenia - po prostu średnia cena za metr kwadratowy to tutaj 10 tys. zł, a dla mieszkań w ścisłym centrum, i o wyższym standardzie nawet więcej, więc to bardziej zaokrąglenie w dół niż w górę :p
Powiedzmy, że bohaterowie mają ok. 25 lat. Przyjmijmy optymistycznie, że rozwój kariery rozpoczęli w wieku lat 18 (gdzie z w/w właściwie tylko modelka może bez żadnego wykształcenia dorobić się jakiejś sensownej kasy). Aby w wieku 23 lat dorobić się takiego mieszkania (i tylko mieszkania, nie wliczam w ogóle kosztów utrzymania przed zakupem wypasionej hawiry, zakupu ciuchów, stołowania się w modnych restauracjach i wożenia się po modnych klubach) musieliby zarabiać 16 tys. MIESIĘCZNIE... A przecież rozkręcenie kariery do poziomu takich zarobków też nie następuje z dnia na dzień! Ponadto, zakładając, że taka modelka jest z biednej rodziny i musi jednocześnie pracować na własne utrzymanie, zamiast w 100% poświęcić się karierze, tym bardziej nierealny ten scenariusz się staje... Przypominam, że to 16 tys./msc to kwota, którą z zarobków trzeba odkładać na sam zakup mieszkania w centrum, aby w ciągu 5 lat móc go zakupić - a w serialu bohaterowie mają oprócz samego mieszkania cholernie drogie, sportowe samochody, kosztujące pewnie tyle co mieszkanie, a także prowadzą bardzo rozrzutny tryb życia, który nijak nie sprzyja oszczędzaniu... To by dawało jakieś minimum 40 tys./msc zarobków, by te wszystkie wygórowane potrzeby spełnić.

Biorąc pod uwagę powyższe - nie, nie wierzę, że można dorobić się niewyobrażalnie grubej kasy w młodym wieku, tj. przed 30tką, tym bardziej, jeśli się tą kasą szasta na prawo i lewo.

Ależ oczywiście, masz rację. Tylko, że to film, a jako taki rządzi się swoimi, niezupełnie realnymi zasadami. Zgodnie z logiką tego seialu oni wszyscy na to uczciwie zapracowali, więc są bogaci, a w konsekwencji - piękni i rozrywkowi przez "P" I "R". Poza tym właściwie nie znam tego filmu, nie oglądam, nie moja bajka:)

Cóż, ja zainspirowana recenzją Niekrytego Krytyka obejrzałam pierwszy odcinek, nie jestem też w nim jakoś super obcykana :)

Obawiam się jednak, że przekaz tego serialu JEST "bananowy", że tak to ujmę. Bohaterowie są bogaci, kasa "leci im z nieba", a to, że na nią "samodzielnie zapracowali", to naprawdę kontrowersyjna teza. Główny bohater ma klub (duży klub w centrum Warszawy) - rozpoczęcie takiego biznesu, w założeniu bardzo dochodowego, wymaga dużego kapitału. Im bardziej dochodowy ma być biznes, tym więcej tego kapitału na sam początek trzeba mieć - a w założeniach tego serialu z tego klubu jest super hiper duper mega kasa. Skąd taki młody człowiek miał wziąć taką super hiper duper mega kasę na zakup lokalu, jak nie od rodziców?
Kolejna główna bohaterka - uznana modelka (nawet nie top modelka, ale to pomińmy). To samo założenie - kasa leci jej z nieba, i to mimo tego, że od roku już nie pracuje w zawodzie, ale właściwie nie wiadomo dlaczego tak jest i jak do tego doszło.

Przechodząc do sedna - najbardziej w tym serialu mnie bulwersuje, że w ogóle tej "ciężkiej pracy" głównych bohaterów nie widać. Ot, po prostu są na ekranie i świecą, super dochodowy klub zarządza się sam (a nie, przepraszam, z pomocą pomagiera-menagiera), w ciągu kilku lat modelingu za granicą Marcela dorabia się takiej kasy, że już do końca życia zamiast pracować, może balować i tak ze wszystkimi głównymi bohaterami. Coś takiego, jak kasa lecąca z nieba "sama" jest realne, ale tylko wtedy, jeśli się dziedziczy po rodzicach dochodowy, rozkręcony już biznes, do zarządzania którym zatrudniony jest sztab ludzi, a nawet jakby padł, to właściciel zdążył się tyle nachapać, że do końca życia mu starczy. I właśnie takie, stricte konsumpcyjne podejście do życia reprezentują bohaterowie. Jest tam nawet taka scena, że jak chłopak jednej z głównych bohaterek jest w pracy i nie może zjawić się w klubie już, natychmiast, to się dziewczynie sugeruje rozstanie z nim! Bo on taki niedobry, nie ma dla niej czasu, przecież kasa powinna mu sama z nieba lecieć, tak jak pozostałym! No dla mnie to w ogóle chore jest podejście "impreza ponad wszystko". Jak się ma kasę, to można robić masę ciekawszych rzeczy niż dansingi w klubach, które mogłabym wręcz określić rozrywką dla plebsu (bo nabzdryngolić się alkoholem i powyginać śmiało ciało to każdy umie). Zero ambicji u głównych bohaterów, zero. Gdyby jeszcze było pokazane, że są młodymi geniuszami, którzy faktycznie coś robią w kierunku rozwoju swojej kariery, nie dziwiłaby mnie chęć odmóżdżenia się po pracy na dansingu, ale tak - naprawdę trudno mi ich nie nazwać "bananowymi".

W takim razie nie wiem, czy tak samo rozumiemy termin "bananowa młodzież". Dla mnie /zgodnie z miejskim słownikiem slangu/ jest to człowiek bez limitu kasy na melanż, mający bogatych rodziców + markowe ciuchy i gadżety + najlepsze finansowo dzielnice Warszawy.
Faktycznie, analizując wnikliwie ten serial, jest mało prawdopodobne, by ktoś mógł w rzeczywistym życiu mieć taki raj, i do tego sam sobie na niego zapracował. Twórcy tego "dzieła" postawili jednak na pokazanie beztrosko sobie żyjących ludzi, bez żadnych kłopotów finansowych, a jednak również cierpiących. A dlaczego oni też cierpią? Okazuje się, że nawet bogaci mogą cierpieć z miłości. Uff, tyle w temacie.
Nie wiem, po co analizować serial, który ma znikomo małe odbicie w rzeczywistości, szczególnie tego kraju. Paru może się udać /jak np. twórcom "Naszej klasy"/, ale reszta żyje od przysłowiowego 1-go do 1-go.
Szanowna użytkowniczko, to tylko film, i z niego niech się tłumaczą jego scenarzyści. Wyobrażnia nie zna granic. Mogą umieszczać swych bohaterów w przeróżnych, nawet najbardziej nieprawdopodobnych sytuacjach i mają do tego pełne, może i zbójeckie pawo. Ich małpy, ich cyrk. Pozdrawiam i nie bulwersuj się tym filmidłem, nie warto:)

No i zobacz, zgodnie z podaną przez Ciebie definicją, bohaterzy tego serialu pasują do określenia "bananowa młodzież": są młodzi, nie mają limitu kasy na melanż, mają markowe ciuchy i gadżety, lansują się w najlepszych finansowo dzielnicach Warszawy, i względem wszelakiej logiki mają jednak bogatych rodziców / są z "dobrych" tj. bogatych domów, bo gdyby byli z ubogich rodzin, mieliby zupełnie inne podejście do życia oraz inny życiowy start ;) Jak dla mnie świetnie pasuje!

Co do tego, że serial jest fikcją - cóż, największy problem, jaki mam z tego typu produkcjami, to świadomość, że dla wielu młodych ludzi ta cała fikcja na fikcję wcale nie wygląda. Moim zdaniem nie powinno się emitować w TV produkcji tego typu, bo młodzi ludzie biorą je na poważnie... i jeszcze wzorują się na nich... Emisja produkcji tego typu jest więc IMO szkodliwa, nawet bardzo. Tak samo bulwersuje mnie to, że w MTV obecnie emituje się tyle soft porno, a oglądają je również dzieci z podstawówki. Jasne, pewnie dramatyzuję, powinnam wrzucić na chill... jednak odkąd niedawno odkryłam, że:
a) Warsaw Shore nie było ustawiane :D
b) wśród moich najbliższych znajomych jest totalnie niezaradna życiowo osoba, która swoje wyobrażenia o karierze zawodowej i rynku pracy czerpie chyba właśnie z TV
nachodzi mnie nieodparta chęć walki z odmóżdżaniem ludzi w tak perfidny sposób :)

Ale ta definicja nie zaprzecza niczemu. Mlłodzież baluje za swoje - nie banany, jeżeli za forsę rodziców - banany. W tym filmie na swój bogaty styl życia oni SAMI ZAPRACOWALI. Czy rozumiesz różnicę? Chyba że przeoczyłam jakichś bogatych rodziców, bo filmu nie oglądam , i dobrze.
Poza tym zgadzam sie z Tobą, że serial może być szkodliwy. Jeżeli ktoś potraktuje go poważnie, no to będzie mieć ból głowy. Z drugiej strony, jeżeli Twoja znajoma jest na tyle nierozsądna, że łyka jego treść jak pelikan, to i takie podejście można przewrotnie zamienić w pozytyw. Chce żyć jak oni, niech na to sama zapracuje. Ciekawe jak wyglądałaby jej konfrontacja z rzeczywistym życiem? A może jak u Einsteina, ona jedna nie wiedziała że coś jest niemożliwe do osiągnięcia, i właśnie dlatego tego dokonała:)?

No ok, masz rację, zwłaszcza biorąc pod uwagę Marcelę... Ja wychodziłam z założenia, że gość - właściciel klubu nie mógł w tak młodym wieku zapracować na własny, dochodowy biznes sam, a co najwyżej mógł go przejąc w schedzie po rodzicach, dlatego jest bananem, bo de facto kasę ma dzięki rodzicom :) No ale faktycznie, to ja nadinterpretuję, a z założeń serialowych nie wynika, że bohaterowie są bananowi ;)

Co do znajomej, z nią problem jest taki, że ona tego serialu chyba nawet nie ogląda... ale zachowuje się tak, jakby się na nim wzorowała, właśnie w konfrontacji z realnym życiem. Praca fizyczna czy nawet w call center ją brzydzi, bo jest "poniżej jej ambicji", ale na studia już drugi rok z rzędu się nie dostała... ugh. A oczywiście tylko praca po studiach, za kokosy, jako elita umysłowa ją interesuje, nie żadna tam normalna praca dla plebsu, poniżej jej ambicji i... "predyspozycji" :D Do tego co tydzień imprezuje po klubach, zamiast chociażby maturę poprawić... Fajnie by było, gdyby jej einsteinowskie przekonanie o własnym geniuszu wystarczyło jej do osiągnięcia własnych celów ;)
Skąd się biorą postawy tego typu to ja nie wiem, ale strzelam w ciemno, że jednak media mają swój wpływ na to.

Może musi sie wyszaleć, a potem zmądrzeje? Pozdrawiam i życzę miłego weekendu:)

Oby :) Dziękuję i nawzajem ;)

To że serial jest debilny i poniżej wszelkiej krytyki to wiadomo ale jednocześnie jest kompletnie bezwartościowy.

Ma pokazywać życie "bananów" w Warszawie ale gdyby przyjrzeć się dokładnie - o tej grupie społecznej nie dowiadujemy kompletnie nic. Ktoś jest prawnikiem, modeliną, właścicielem klubu ale nie widzimy jak do tego doszli, jak pracują. Widzimy jak wracają z pracy, piją szampana, jedzą muesli które "gotuje" Marcela i imprezują. tak samo mogliby być ślusarzami i sprzątaczkami. To typowy zabieg z Harlequina - tam też bohaterowie są z jakiejś wyższej warstwy społecznej - piloci, biznesmeni, menedżerowie ale o ich pracy nic nie wiemy, nie dowiemy się jak wygląda typowy dzień pilota, jakie ma stresy w pracy itp. Tym się różni zła literatura/film od dobrej. Dobra pokaże kulisy, zła nie bo pisarz/scenarzysta jest za słaby by to opisać-nie ma pojęcia o temacie.

O nierealnej kasie już wyżej napisaliście, faktycznie aby osiągnąć taki status trzeba zarobić powyżej miliona zł netto więc wszyscy z nich statycznie są milionerami w wieku ok 25 lat. Pozazdrościć. Oczywiście są tacy ludzie w Wawie, są szkoły wyższe gdzie studentki pierwszego roku podjeżdzają Porsche Cayenne albo są przywożeni przez ochroniarzy o rozmiarze kołnierzyka 48. Ale tam sytuacja jest prosta - to dzieci naszych oligarchów. w serialu natomiast lansowana jest teza że oni wszystko zawdzięczają swojej pracy. Absurd zupełny.

Tzw Warszawiaków udają (nie napiszę "grają" bo obraziłbym aktorów z dyplomem) tu ludzie ze wsi lub generalnie prowincji (vide Marcela- w realu Miss Konina). Na zasadzie: jak mały Jasio wyobraża sobie wielką Warszawę. Branie ludzi ze wsi ma jednak swoje plusy - amatorzy ci dostają 500 zł za odcinek, więc nie dość że się kompromitują to robią to za darmo.
Już naprawdę lepiej byłoby wziąć bandę naćpanaych dzieci warszawskich milionerów-byłoby nieco wiarygodności. Znamienne jest że z serialu najbardziej nabija się właśnie Warszawa.

Ciekawe jest też promowanie pedalskich zachowań - właściciel klubu owinięty ręcznikiem ogląda w lustrze swoją gołą klatę i bicepsy (choć w łóżku leży laska z której możnaby skorzystać). Ale numerem jeden jest spoliczkowanie (tak, spoliczkowanie a nie strzał po mordzie) przez faceta który dowiedział się że przyjaciel zaliczył jego laskę. 20 lat temu w Psach Linda w podobnej sytuacji zasunął z serię Kałasznikowa, tutaj było pacnięcie po buzi :) Piękne nam pokolenie rośnie..