Piękny film. Wstydzę się przyznać, ale w czasie oglądania leciały mi łzy. I to nie z powodu miłości Justyny i Janka, ale w czasie fragmentów dotyczących mogiły powstańców i samej sceny pożegnania oddziału. I kiedy było o Janie i Cecylii. Troszkę drażniło mnie słownictwo, niektóre wyrażenia, czy składnia z archaicznej polszczyzny, ale teraz mi to już nie przeszkadza. Książki nie czytałam, ale teraz chciałabym. W ogóle z twórczości Orzeszkowej czytałam tylko "Chama" i to jako małolata. Chyba jej wtedy dobrze nie zrozumiałam, ale i tak zrobiła na mnie wrażenie. PS. wszyscy tam grali wspaniale, a obok głównych postaci podobały mi się; Maria Nowotarska (matka Zygmunta Korczyńskiego), Renata Kretówna (żona tego idioty Kiryły) i Renata Husarek (Jadwiga Domuntówna). Zresztą, co ja tu wypisuję, wszyscy byli świetni, nawet w rolach epizodycznych. Kończę, bo czuję że dostaję "globusa" :) PS. To samo napisałam pod filmem, ale film oglądałam w kinie, a serial mam i często go oglądam. Prawie tak często jak "Dumę i uprzedzenie" z 1995, czy "Rozważną i romantyczną" z 2008. Żeby się całkowicie pogrążyć w oczach "znawców" dodam, że często oglądam też "Krzyżaków" :)