Skąd ten wniosek? Jeśli już musimy znaleźć w tym serialu jakiś etyczny punkt odniesienia, to powiedziałabym , ze jest przynajmniej dwuznaczny moralnie, a nawet demoralizujący - Villanelle budzi jednakowo dużo odrazy, co fascynacji, bo po prostu nie da się nie odczuwać doń choćby cienia sympatii, co jest oczywiście zamierzoną grą twórców. Poza tym tam chyba od samego początku intryga była jednak drugorzędna, a chodziło o eksplorowanie relacji agentka-zabójczyni, w której dzieje się więcej na każdej (intelektualnej, seksualnej oraz emocjonalnej) płaszczyźnie niż w samej fabule rozumianej jako porządek wydarzeń.

W jakim sensie moralizatorstwo? Bo ciężaru morderstw w ogóle się tu nie czuje, ludzie padają jak muchy i zaraz nikt o nich nie pamięta, poza jednym pogrzebem nie ma nastroju zadumy czy wyrzutów. Wydarzenia się dzieją szybko, wciągają nas w swój wir, a całość jest tak lekko podana, że właściwie nie ma jak wyciągnąć morału. Chyba że coś w stylu "Psychopatyczny morderca też człowiek, wyszumieć się musi"?