Spodobało mi się te anime głównie ze względu na prezentowany humor. Protagonista znudzony brakiem godnych siebie przeciwników popada powoli w marazm, jednocześnie jednak żywiąc cień nadziei na spotkanie kogoś, z kim stoczy wyrównaną walkę. Nic dziwnego, iż jest on zobojętniały wobec kolejnych potyczek, kiedy każda z nich jest dla niego formalnością (i ta irytacja względem własnej mocy). Czy uda mu się odnaleźć potężniejszego rywala?

Mimo braku fabuły OPM ogląda się dobrze. Początkowe odcinki mogą wydawać się nużące, jednak im dalej w las, tym lepiej. Walki są dynamiczne oraz widowiskowe - czyli takie jakie powinny być.