Będzie krótko i na temat.
Chociaż melodramaty nigdy mnie nie interesowały, to w tym serialu zakochałam się szybko. Jest przepełniony pięknymi widokami, miłością i intrygami, a wszystko to w osiemnastowiecznej oprawie. Niestety stało się to czego doświadczyłam już z wieloma serialami. Dwa ostatnie sezony to przedłużanie bez ciekawych wątków i dobrych rozwiązań. Sporo ważnych wątków po prostu powoli zanika: Verity już właściwie nie jest istotna (chociaż do końca czekałam, że może odegra ważną rolę), losy kopalni są na dalekim bocznym torze (chociaż na początku był to jeden z ważniejszych wątków). Inne natomiast są właściwie nieistotne np. obecność głównego bohatera w parlamencie. To można jednak z pewnością wybaczyć. Niewybaczalny jest fakt nierozwiązania kluczowych intryg. Chyba wszyscy czekali na rozwiązanie wątku z Elizabeth i Georgem. Nic z tego. Wątek z Elizabeth kończy się nijak, niczego nie rozwiązuje. Wątek Georga kończy się jeszcze gorzej. Główny bohater nawet nigdy nie myślał żeby jakoś odegrać się na swoim wrogu. Dlatego myślimy, że skoro nie on, to zapewne inni nienawidzący go ludzie go w końcu dopadną. Gdy pewnego razu wściekły tłum przychodzi pod jego dom, myślimy sobie, że zapewne w finalnym sezonie w końcu zapłaci za swoje czyny. Niestety. Pozostawia to niezwykły niedosyt, którego jeszcze nie czułam po żadnym serialu. Trochę poczułam żal podobny do zakończenia gry o tron.