Serial ogląda się dobrze. Świetnie zagrany i bardzo dobrze oddany klimat lat 60-tych. Jednak ciężko mi się oglądało sztuczny wizerunek Christine, jako wrażliwej, skomplikowanej psychicznie i inteligentnej kobiety. W rzeczywistości była to prostytutka (przyznała się do tego, choć dopiero w latach 80-tyc) i leń, który w życiu nie zhańbił się pracą. Pomimo oczywistej urody nie zainteresowała żadnej agencji modelek. O pracy nie było mowy, zatem gdy Stephen Ward zaoferował jej pomoc w znalezieniu ustosunkowanych klientów, przyjęła tę propozycję, merdając z radości ogonem. Ponieważ jej klientem był też atache Iwanow zainteresował się nią wywiad. Określono ją "osoba o wyjątkowo wąskich horyzontach" czyli tłumacząc - kompletny pustak. Zorientowała się, że może zarobić i z pełnym wyrachowaniem wzięła udział w aferze a nawet ją zainicjowała. Czerpała z tego profity, a jej moralne rozterki nie istniały. Była na to za płytka. W trakcie afery okazała się być także mitomanką. Sugerowała, że była szpiegiem, choć śledztwo wykluczyło zdradę stanu i tajemnic przez Profuno. Wszystko, byle tylko skupić na sobie uwagę i zarobić. Jak każda córa Koryntu myślała tylko o pieniądzach. Profuno podał się do dymisji. Christine wydała wspomnienia. Okraszone jej mitomańskimi opowieściami. Nie okazały się hitem, choć zarobiła niezłą sumkę. Jak typowa i d i o t k a wydała wszystko w mig na imprezy z ludźmi z półświatka. Kilka razy wychodziła za mąż, za ludzi z marginesu. Zmarła w nędzy. Sorry, ale to naprawdę mierna postać. Jak widzę na ekranie żałosną próbę zrobienia z niej skrzywdzonego anioła to śmiać mi się chce.