Nic dodać nic ująć. Plus to kostiumy, zachowany klimat epoki. Nie oskarżajmy reżysera. Winny jest Sienkiewicz. Jak ktoś zna Lalkę, to Rodziną Połanieckich pogardzi.

Ja również zgadzam się z Twoimi przemyśleniami i to w całej rozciągłości (a i gwiazdek przyznaliśmy tyle samo). Choć zazwyczaj rodzime produkcje, zwłaszcza te starsze, oceniam powyżej średniej, to ten serial jakoś mnie znudził. Były w nim wprawdzie i lepsze momenty, ale te słabsze przeważały. Mimo wszystko warto było oglądać, choćby dla kostiumów, kultury bycia... dla epoki.

Są filmy, które ogląda się przez wzgląd na główny wątek, ale są i takie, gdzie główny wątek jest jedynie pretekstem, do pokazania epoki, tego jak żyli ludzie, jak się ubierali, w co wierzyli, jakie mieli motywacje, jak mieli urządzone domy, jak spędzali wolny czas... "Rodzina Połanieckich" należy do tego drugiego gatunku filmów. Nie rozumiem wybrzydzania nad fabułą. Lepiej docenić to wszystko, co dzieje się w tle a co zostało odtworzone z olbrzymim pietyzmem. Dziś powstanie takiego filmu nie byłoby już możliwe z uwagi na gigantyczne koszty.

Bez obrazy, ale jeśli historia mnie nie wciąga, to choćby była przecudownie zrobiona, będzie nudnym gniotem. Słowo gniot jest tu użyte na wyrost, bo Połanieccy nie są tak strasznie źli. Ale mimo wszystko rewelacja to nie jest.

wiem o czym mówisz i tutaj właśnie raziła mnie niezwykła sztywność bohaterów i dialogów i małe przestrzenie. W Lalce, KND i Nocach i dniach jest dużo więcej tła do docenienia i postacie są bardziej wyraziste i jak potrzebują to odchodzą od rozmowy a nie tłumaczą się po czym czekamy 5 sekund aż się wyprostują, pochylą, ucałują rączkę...