A Ty?

Samo rozwiązanie końcówki poprzedniego sezonu (z tym Aniołem) mi się nie podobało. Poza tym mam wrażenie, że to już było. Przerabiamy trochę powrót do pierwszego sezonu - rzucanie tym razem pracy (a nie męża), nauka gry na 'klawiszach' etc. Z tym, że depresja jakby większa bo i czasu odliczanie jest bardziej na serio, dochodzi dobro-mamusina ostra fiksacja na synka (zamiast koncentracji na sobie). Jakby mniej humoru, przez co ciężej się to ogląda - w końcu to 'umieranie w czterech aktach', co uderza w widza już nawet samą charakteryzacją aktorki.

Chyba jednak dobrze zrobili z tymi czterema odcinkami bo np. cały sezon w takim nastroju byłby ciężki do zdzierżenia.

Mam podobne wrażenia jeśli chodzi o powtarzanie elementów z pierwszego sezonu. Również uważam, że Cathy za bardzo skupia się na innych, a za mało na sobie. No ale właśnie taka była ta bohaterka od samego początku. Najpierw buntowniczka, wydająca oszczędności życia, a potem troszcząca się o wszystkich.

Jednak w 4. sezonie zmieniono czołówkę, wygląd i sposób ubioru Cathy, przemalowano dom na inne kolory, natomiast jej nastawienie, "dobro-mamusina fiksacja" jak to określiłeś są takie same. Nie zgodzę się natomiast z tym, że w serialu jest mniejszy humor. Mamy do czynienia z bohaterką, która w poprzednich sezonach miała nadzieję, a teraz już wie, że umrze. To przekonanie pojawiło się już pod koniec 3. sezonu, kiedy Cathy uświadomiła sobie, że ma przerzuty. Na tym etapie chemia paliatywna ma za zadanie jedynie powstrzymać ból, bo czerniak daje potworne przerzuty. Jej skutkiem ubocznym jest między innymi to, co wydarzyło się podczas zabawy z Seanem. Myślę, że depresyjna atmosfera jest rzeczą normalną, myślę nawet, że ta depresja Cathy jest zbyt mała.

Podjąłbym taką samą decyzję jak Cathy.