jak dla mnie to dosyć ciekawe, że obchodzi go Londyn, przecież nie interesują go inni ludzie, tylko przyjemność myślenia nad zagadkami...

Mysle ze wlasnie dlatego wraca, żeby ostrzec i pomóc bratu przed atakami. Zeby zlapac terrorystów trzeba troche pokabinowac.

Dla ludzi jednak sie "zabil". Fakt, ze przedklada zagadki nad ludzi jako ogol, to ja sie nie dziwie :) ale jemu bliscy nieliczni ludzie chyba sie liczyli tak czy siak.

Sherlock to Sherlock. Raczej nie jest do końca świadomy tego, co zrobił swojemu 'przyjacielowi'. Jego życie to rozwiązywanie zagadek, bez tego jego mózg "gnije". Strzelił sobie ciekawą wycieczkę (swoją drogą na tej mapie Andersona liznął chyba kawałek Polski, dobrze pamiętam?), lecz czas wrócić do gniazda, do Londynu. Błeh. Porównanie do smoka niechcący, jestem na świeżo po nowym Hobbicie.

Pewnie dlatego John będzie tak na niego wkurzony, bo Sherlock nie będzie sobie zdawał do końca sprawy z tego co zrobił. Tak, to całkiem w jego stylu, mimo to chyba troche żle bym sie z tym czuła. Mimo wszystko Sherlock powinien meć chociaż troszkę empatii dla Johna, w końcu to jego najlepszy przyjaciel.... A co do "Hobbita", widziałam i jestem zachwycona:)

Uwielbiam Bena -"Don't be shy...":D

Jak oberwie w nos, to zrozumie. Może pomoże też Mary, jeśli dyskretnie zamieni z nim słówko.
A poza tym na nowych zdjęciach z trzeciego sezonu widać jak Sherlock wygłasza mowę na weselu Watsona i Mary, a w rękach trzyma karteczkę. To może być przełomowy moment. Sherlock Holmes, najgenialniejszy z detektywów, potrzebuje kartki z notatką. Czyżby obawiał się, że czegoś zapomni? Czekam na to w serialu. :)

A w "Hobbicie" Smaug był zdecydowanie najlepszy.

Tak, może zobaczymy jego bardziej "ludzka" stronę..:)
Pokaże co naprawdę myśli i czuje do Johna jako najlepszego przyjaciela..(i coś go ruszy w dołku)
Podobno sezon ma być bardziej emocjonalny od wcześniejszych..

Ze zdjec wynika, ze zgodzil sie byc best manem na slubie. W przypadku Sherlocka to znaczy naprawde cholernie duzo... No chyba, ze byl szantazowany albo to byla transakcja wiazana :)

Haha

Na pewno nie tylko dlatego. Watson jest bardzo ważny dla Sherlocka, czego dowodem jest wypowiedziane przez SH zdanie w odcinku o psie Baskervillów, a brzmiało ono mniej więcej tak: "John, mówiłem wtedy prawdę. Nie mam przyjaciół. Mam jednego." Z ust Sherlocka to bardzo, BARDZO poważna deklaracja :) Poza tym, gdy przyglądał się Johnowi na cmentarzu, to na jego twarzy nie gościł jego słynny ironiczny uśmieszek - wręcz przeciwnie, widać było nutkę smutku, że nie może podejść do Johna i się ujawnić, skracając przy tym jego cierpienie.

Także nie wierzę, by wrócił tylko by pomóc Anglii :) Musiał się rozprawić z szajką Moriarty'ego, by móc w miarę bezpiecznie wrócić. A czy Sherlock przyzna się Johnowi, że tęsknił, to już zupełnie odrębna sprawa - on nie jest zbyt wylewny w swych uczuciach i raczej unika takich tematów, także pewnie wślizgnie się jak gdyby nic, zażartuje coś o wąsiku i będzie jak dawniej ;)

Mam nadzieję że masz rację:)

Ja również mam nadzieję, że ją mam, bo ta Twoja wersja by była bardzo smutna, wręcz wkurzająca! :P Pozdrawiam rówieśniczkę :)

Smutna, wkurzająca i dołująca....Ale myśle że Moffat i Gatiss wykonali dobrą robotę i będziemy wszyscy zadowoleni:)



Wiadomo, świetny rocznik:D

Oby tylko za bardzo nie skupiali się na nieistotnych zapychaczach, typu wesele Johna i jego pożycie małżeńskie ;)

Hehehe.. Właśnie, ludzie wolą odlądać relacje Sherlock/John:)

Dokładnie, w dodatku relacje nie przesłodzone :P Także oby wszystko pozostało tak jak było i nie zrobiło się zbyt ckliwie, bo serial straci swój urok :P

SH: Prosiłem, żebyś podał mi długopis.
JW: Kiedy?
SH: Godzinę temu.
JW: Nie zauważyłeś, że mnie nie było.

Kocham te dialogi! :D

J - Jest wspaniała
S - Ona?
J - Praca..

Tak, tak, tak! :D Również uwielbiam! :D

Nie słyszałam o ataku, ale dobrze wiedzieć. Ja myślę że to będzie naszego detektywa taka wymówka - "Wróciłem przez Londyn". Jak warren2 uważam że John jest dla Sherlocka ważny, prędzej czy później by wrócił, a akcja z Londynem to taka wymówka dla samego siebie i przyjaciół na przyspieszenie powrotu, żeby nie było, że Sherlock się przyznaje: Tak naprawdę to wróciłem, bo I love you :D

Oooooo.... słodkie to ostatnie zdanie:)

To: Ooooo - było moją prawdziwą reakcją:)

Hi hi hi bo oni są tacy słodcy w swoich relacjach:P John ciągle zdziwiony i w zachwycie nad Sherlockiem, a Sherlock udaje, że John nie jest dla niego takim przyjacielem jakim jest naprawdę :P Co prawda czasami zrzuca maskę i dlatego wiemy, że John jest dla niego ważny:P Tylko czekam na ich konfrontację po powrocie Sherlocka;)

Boże tak się nakręcam przez wasze posty że zaraz zwariuję..!!

Ja też, ja też:):)

Dokładnie! Zamiast przesłodzonego "I love you" powinien rzucić na wstępie jakiś zadziorny, sarkastyczny komentarz na temat wąsa Johna, na co, szczerze mówiąc, mocno liczę :P

Pewnie się nie przeliczysz... za to Sherlock tak, dostając porządnie z pięści.

Tak musi być, wątpię, żeby Sherlock się powstrzymał ;) Za coś w końcu zarobił w twarz:P To będzie boskie ;D

I przez coś (czytaj kogoś) John je zgolił

Jakżeby Sherlocka nie posłuchał:P Już widzę tą scenę - najpierw się kłócą, leją, a potem John wsiada w taksówkę, jedzie do domu i zaraz goli wąsy:P:P:P

Hahahahahaahaha :D

;D

To by było genialne, ale chyba na jednym ze zdjęć widać jak John odwiedza(brzydkie słowo, nie podoba mi się. Wolala bym napisać wraca)Sherlock na Baker Street i jeszcze je ma...

Uuuu niedobrze;/ Ale cóż, zobaczymy, Gatiss i Moffat mają genialne pomysły więc pewnie padniemy ze śmiechu i emocji:)

W różnych opiniach dziennikarze pisali że najbliższy odcinek, jest emocjonlny i jajcarski, ale nic nie traci ze swojego uroku i natroju... tak tylko może pisać Gatiss..

I super:):) Na to własnie liczę:)

Ja się dziwie, ze on nie obrywal po twarzy czesciej. moze i to super gosc do ogladania, ale wyobrazcie sobie z kims takim spedzac zycie?

Ja bez problemu sobie wyobrażam :P Jest szczery, inteligentny, sarkastyczny, ale też wie kiedy dać spokój :P No i przyjacielem jest oddanym, jak widać :P Także osobiście chętnie bym go przygarnęła :D

Ja też, ale na Lorafenie..

Popieram:) Ale ta nasza przyjaźń to byłby istny huragan - byśmy się na zmianę kłócili i godzili:P

Och, na studiach mialam taka w pokoju... Po dwoch dniach zaczyna jej inteligencja i szczerosc bokiem wychodzic :D No, nie wygladala jak Cumberbatch... to prawda :)

Johna powinni wziąć żywcem do nieba jak to się mówi, tylko za znoszenie tych jego humorków.. i dziwactw.
Ale chyba z tego powodu Sherlock tak go uwielbia..chociaż nigdy by sie nie przyznał

Tak, cos w tym jest, ze przeciwienstwa itd... ale to trzeba byc doskonalym przeciwienstwem. Jak w przypadku Holmesa i Watsona. Inaczej trup by z tego jakis byl :)

Wierz mi, na świecie jest masa ludzi bardziej wnerwiających od Sherlocka :P On jest dosyć powściągliwy i ogółem często milczy (gra na skrzypcach), czy tam rozwiązuje śledztwa, ale w życie prywatne kogoś zbytnio się nie wtrąca itd, także ma sporo zalet :P No i życie przy takim człowieku nigdy nie jest nudne, także jeśli ktoś jest spragniony wiecznej przygody, to Holmes jest towarzyszem idealnym :)

Wypisz wymaluj Sylvie... :) Ona miala 1000 mysli na minute, wiekszosc realizowala niezaleznie od kosztow, pory i towarzystwa. Albo siedziala i myslala godzinami albo zaczynala o 3 w nocy przemalowywanie scian. Nie byla oczywiscie genialna ani jej umysl nie byl az tak interesujacy. Studiowala literature jak ja, po czym ktorejs srody oswiadczyla, ze przenosi sie z kursami na fizyke czy inna cybernetyke. Generalnie uwielbialam ja, ale byly takie chwile, jakies 14 razy na dobe, ze mialam ochote jej ten pedzel w tylek wsadzic... Dlatego dziwie sie, ze Holmes obrywal tak rzadko :)

John był bardzo opanowany.. inna osoba już dawno by nie wytrzymała

Biedny John zazdroszcze mu takiego szczerego bezposredniego i nie fałszywego przyjaciela, ale na jego miejscu chyba bym go udusila..
Ciekawe czy dochodziły na 221 B jakieś rękoczyny.. pewnie nie, znając Sherlock i ten jego cały zespół Aspergera.

Nie sądzę:) Jak się pokłócili John wychodził a Sherlock patrzył smętnie w okno i zawodził na skrzypkach :D

też tak myśle...

Ale Pani Hudson przynajmniej sie nie nudziło z takimi wielkimi dziećmi:)

O własnie, ona też ma anielską cierpliwość do nich:)

Musiała znać już Sherlocka skoro nie wywaliła go z mieszkania i znosiła dziwactwa

Znała, znała;) Inaczej by wyleciał już po jednym dniu chyba;)