Filmy Barei czy Chmielewskiego mają swój klimat, ale ten nieco siermiężny serial ma to niepowtarzalne coś. Nieustawiane kadry, autentyczne mieszkania i przedmioty epoki, niedoświetlone wnętrza, czasem roztrzęsiona kamera. Meblościanki, boazeria, meble, drzwi z dykty, te stroje i własne M w Warszawie - szczyt ówczesnych marzeń. Brud, bieda, ale i urokliwa prostota lat 70 i wczesnych 80 wylewa się z 'Siedmiu życzeń' w ilościach niespotykanych nigdzie indziej. Polecam każdemu kto chce odbyć podróż w przeszłość do świata który przeminął.