Ale to tak ma byc, taki klan Borgiow i trup sciele sie gesto. Z zaskakujacymi twistami kto zabil, kto zginal. Forma fajna do 3 sezonu. Potem widac, ze scenarzysci juz sobie nie radza z sensownoscia intrygi za bardzo, ida w dramy, dziwne klocenie sie bohaterow ze soba, zmiany frontow i charakterow z tylka. Pociesze cie, ze ostatni sezon, to niejakie uladzenie tych wszystkich, ktorym nie podobalo sie, ze te kuriozalne swintwa uchodza na sucho.
Od polowy serialu watek zakreconych morderstw zostal silnie zastapiony black matter, co mnie razilo, bo bylo sztuczne na tle braku moralnosci, zachowan i mow bohaterow, do tego zamieciono pod dywan wszelkie inne nacje i statusy spoleczne, ktore mialy byc krzywdziwne przez ten system...
Ale zdecydowanie przesadzasz, ze kazdy spi z kazdym i jest bi. Jedna bi, dwie les, dwoch gejow, reszta hetero. Jeden ex, ktory okazal sie gejem.

Bosz ... ja już nie pamiętam tego serialu :) Wiem, źle ze mną, dużo tam było jednak maglowania się większości z większością :D Nie pamiętam ile tam jest głównych postaci, ale na nich wszystkich 6-cioro bihomoles jak na jeden serial to jednak dużo :D

W USA studia prawnicze to studia drugiego stopnia, idzie się na nie dopiero po licencjacie z czegoś innego, także to nie takie świeżaki zaraz po maturze jak w Polsce na pierwszym roku. No i tamtejszy system też trochę inaczej działa. Dużo więcej opiera się na gierkach psychologicznych i przekonaniu do czegoś ławy przysięgłych, w której zasiadają randomowi ludzie, niż na zbieraniu dowodów i konkretach jak w systemie kontynentalnym. Nawet w tym kontekście serial jest oczywiście bardzo mocno przesadzony, ale jednak mniej, niż gdyby się to miało dziać w Europie. Z perspektywy polskiego studenta prawa to już zwykłe SF. Na pierwszym roku to się uczy podstawowych definicji, prawo karne i postępowanie karne to wyższe lata, ale nawet wtedy nikt Cię do sądu nie wpuści inaczej niż przy otwartej rozprawie na widownię, najwcześniej to się człowiek może odezwać na aplikacji i to też raczej nie w głośnych i trudnych sprawach. Nie wspominając o jakimś tam sobie oglądaniu miejsc zbrodni. Tylko z tuszowaniem zbrodni nie byłabym pewna. Nie że próbowałam, ale znając nieudolność naszej policji, to pewnie wszystkie ich działania ograniczyłyby się do przyjęcia zgłoszenia o zaginięciu.

Heh - dzięki za posta, myślę, że nie byłoby aż tak dobrze z tym tuszowaniem zbrodni i tu i tam. Wiem z doświadczenia, wieloletniego, po studiach, aplikacji i po długoletnim wykonywaniu zawodu ;-) Niestety, w Stanach na sali sądowej czy w czasie sprawy nie byłem, nie wiem jak jest naprawdę (poza stawkami, które u nas są uwłaczające w porównaniu do amerykańskich), znam z filmów, ale kto wie, czy to nie fikcja, tak jak i nasze rodzime filmy nierzadko. Myślę, że to może być coś jak Magda M., który z rzeczywistością miał tyle wspólnego, co ja z zakonnicą. Na szczęście "Sposób ..." wyrzuciłem już dawno z pamięci, jest wiele innych wartych poświęcenia im czasu seriali i filmów. Pozdrawiam!