Jak dla mnie homunkulusy świetne tu i tu, tylko szkoda, że wszystkie musiały ginąć :(.

Mnie się wydaje, że mimo wszystko płytkimi postaciami też nie były: (UWAGA SPOILERY)




1. Lust - dumna z tego, że jest homunkulusem, umarła walcząc.
2. Envy - zazdrościł ludziom ich człowieczeństwa i zrozpaczony z powodu faktu, że tym, który go najlepiej rozumie był znienawidzony przez niego Ed - popełnia samobójstwo.
3. Pride - niby dumny z tego kim jest, a bojąc się nadchodzącej śmierci chciał przejąć ciało Eda. O tym, co z niego wyrosło za drugim razem już chyba nawet nie warto wspominać ("Ale czy ten ptaszek będzie żył?")
4. Wrath - Pride posądził go niemal o zdradę za to, że nie zabił Mustnga... Ostatnia walka ze Scarem była, co sam stwierdził - walką w czystej postaci, dla samej walki. Przed śmiercią zaś powiedział, że ludzie uczynili jego życie ciekawym i wartym przeżycia.
5. Gluttony - kochał Lust jako siostrę, jako kogoś, kto był przy nim. Pragnienie zemsty za jej śmierć aktywowało w nim fałszywą bramę i rozpyliło chatkę w której był przetrzymywany. Czuł też na pewno rozpacz i strach, gdy zrozumiał, że Pride go pożre.
6. Greed - no to jest najlepszy przykład na rozwój postaci - rozpacz po zabiciu Bido, przejście na stronę ludzi, zaprzyjaźnienie się z Linem, zrozumienie, że tak naprawdę zawsze chodziło mu o rodzinę duszy - tak temu pierwszemu z Dublith, jak i Greelinowi.
7. Sloth - nie oszukujmy się - ten koleś nie miał prawa się rozwinąć. Był na to zbyt leniwy :D

Można powiedzieć, że teraz jak na to patrzę, to serio otworzyłeś mi oczy :)

Ale i tak mi przykro, że nie pojawił się Wrath z 2003 roku :(