Przyjemnie się ogląda kolejny mini serial z A. Mastronardi w roli głównej. I chociaż nie jest tak dobry, jak nakręcony kilka lat wcześniej, serial o siostrach Fontana, to "Studio Uno" wywołuje nostalgię za minionymi, szczęśliwymi czasami. Szczęśliwymi, w szczególności dla Włochów. Początek lat sześćdziesiątych, to przecież apogeum włoskiego, powojennego cudu gospodarczego, czego symbolem jest Fiat 500. Ale to też okres dynamicznych zmian w kulturze popularnej. Czas rozwoju telewizji oraz nowej, młodzieżowej muzyki z pod znaku "urlatori". A jedną z prominentnych postaci (kto wie - może najbardziej prominentną?) tego nurtu jest... Mina. W serialu jej nazwisko (a właściwie pseudonim artystyczny) pada chyba ze 30... razy. Cóż, świadczy to tylko jak wielką rolę ta piosenkarka (czy szerzej - artystka) odegrała w kulturze Italii... Podsumowując, serdecznie polecam obejrzeć ten mini, mini serial.