Można pokochać syna wroga - zwłaszcza gdy się nie wie,
że to wróg rodziny.

Bo najpierw trzeba poznać
swą rodzinę...

Los zakpił sobie z Laurity Arteaga. Urodzona w kochającej, zamożnej rodzinie, jeszcze jako dziecko została rozłączona z rodzicami. Zmuszona była żyć w biedzie przez wiele lat, nie znając swojej prawdziwej tożsamości. Odpowiedzialny za krzywdę Laurity jest Luis Felipe Montesinos, człowiek chciwy i zły, który pracował dla ojca Laurity, Eugenio Arteaga.

Motorem jego poczynań była zazdrość. Montesinos zazdrościł swojemu zwierzchnikowi wszystkiego - sukcesu firmy, szczęścia, młodej i pięknej żony. To właśnie zazdrość podsunęła mu niegodziwy plan, aby zrujnować Arteagę i przejąć jego własność. Krok po kroku, z premedytacją wpędza firmę w finansowe kłopoty, która prowadzą Eugenia do skraju bankructwa. Potem morduje jego żonę Laurę w taki sposób, aby cała wina spadła na Arteagę. Arteaga trafia do wiezienia na 30 lat - i to przez kogoś, kogo uważał za lojalnego przyjaciela i pracownika.

Świadkiem zabójstwa jest piastunka Laurity. Obawiając się o swoje życie, ucieka z dzieckiem. Montesino śledzi ją, uderza w nią samochodem i odjeżdża przekonany, że zabił. Po wielu godzinach Laurita i jej piastunka zostają znalezione przez Coromoto, odrażającą kobietę ze slumsów, która zarabia na marny żywot sprzedając odpadki. Laurita dorasta w domu Coromoto, zmuszana do pracy - dziewczynka musi grzebać w śmietnikach, zbierać i sprzedawać szmelc i gazety. W slumsach Laurita jest znana jako "szmaciana lala". Przezwisko to nadali jej sąsiedzi, którzy zazdroszczą jej urody i szlachetnego serca.

Po latach przeznaczenie stawia Lauritę twarzą w twarz z tymi, którzy skrzywdzili ją najbardziej. Dziewczyna przypadkowo spotyka Alejandro, najstarszego syna Luisa Felipe Montesino. Pomimo różnic społecznych zakochują się w sobie. Mezaliansowi sprzeciwia się rodzina Alejandra. Wtedy właśnie Eugenio Arteaga wychodzi z więzienia. Powraca zdecydowany odzyskać wszystko, co zostało mu tak bezlitośnie odebrane - a przede wszystkim córkę.