Chciałem zawsze w gimnazjum i podstawówce popykać w ,,Lochy i smoki'' nawet nie ze względu na TBBT ale wtedy towarzystwo było jakie było, a teraz się czasu już na to nie ma.

Jak dla mnie jest to hobby jak hobby. Jedni stoją nad garami, drudzy grzebią w maskach samochodowych, trzeci godziny z wędką w ręce gapią się na jezioro, a czwarci przesuwają pionki po planszy ;) A na hobby zawsze trzeba umieć znaleźć czas! ;P Jest jeden minus - trzeba mieć z kim tym hobby się dzielić, samemu nie da rady.

Cóż, razem ze znajomymi gramy w planszówki nader regualrnie i nie powiem, to na pewno jedno z moich głównych hobby :D Moment, gdy zobaczyłam w serialu moich ukochanych "Osadników z Catanu" wciąż ogromnie miło wspominam.

Swoją drogą czekam, aż zagrają w "Wsiąść do Pociągu/Ticket to Ride" - IMO pasuje do tej grupki idealnie, patrząc na manię pociągową Sheldona ^___^

O, jak miło że się odezwałaś ;) Co druga osoba robi tu z siebie znawcę nerdowskiego świata, a jak przychodzi co do czego, to cisza. Nie ukrywam, że jestem zawiedziona brakiem odzewu. Tzn. byłam ;)

Dokładnie tak. Ja gdy tylko zobaczyłam tę grę na ekranie, to z miejsca zostałam kupiona! Niestety chłopcy częściej grają w gry karciane, o których ja zbyt dużo nie wiem. Mogliby znowu zagrać w coś popularniejszego, może coś z topowych miejsc w rankingu boardgamegeek? Gry wymienionej przez ciebie nie znam, ale gdyby rzeczywiście kiedyś w nią zagrali, to na pewno byłaby kupa śmiechu! ;D

P.S. Podzielisz się swoimi ulubionymi grami?

Oj, może w Star Trekach i grach komputerowych nie siedzę, ale użycie planszówek w serialu na pewno mogę docenić :D Catana znam od lat, ale serial narobił chęć do gry w D&D (na razie próbujemy skompletować ekipę...)

Ulubione to na pewno Osadnicy z Catanu i Wsiąść do Pociągu :D Mogę grać całą noc. Oprócz tego klasyka: nigdy nie odmówię Eurobiznesowi albo Chińczykowi (niby pozorne, ale kryje w sobie niesamowity potencjał :D). Trochę mniej planszówkowe - mahjong (zasady dość podobne do remika). No i Uno. Uno można grać bez końca, choć każdy ma inne zasady.
Polecam odwiedzenie jakiś gralni planszówkowych i tam wypróbowania jakiś gierek. We Wrocławiu np. co poniedziałek od 18.00 można sobie za free i w dobrym towarzystwie pograć w Kociej Kołysce na rynku ;)

A ty co polecisz?

Moja ulubiona gra to Ghost Stories. Lubię też Agricolę (chociaż rzadko w nią gramy, bo jest dość czasochłonna i wymaga naprawdę dużego skupienia). Poza tym jeszcze Puerto Rico. Osadnicy z Catanu jak najbardziej też fajni, kiedyś miałam niezłą fazę na tę grę - nic tylko Osadnicy i Osadnicy ;D A tak to jeszcze Keltis, Power Grid, Carcassonne i kilka innych ;)

Generalnie świat gier planszowych jest naprawdę bardzo barwny. Dopóki sama się tym nie zainteresowałam kilka lat temu, to nie wiedziałam nawet, że w Polsce istnieją sklepy sprzedające głównie gry planszowe, nie mówiąc o tym, jak bardzo rozbudowane mogą być niektóre z nich. Choćby taka Agricola, która składa się z kilkunastu planszy oraz kilkuset kart, kilkuset drewnianych elementów i ze stu żetonów ;)

W podstawówce grało się z kilkoma kolegami w grę...w sumie to nie była to żadna konkretna gra.
Był mistrz gry kreujący świat, gracze, kostka i wyobraźnia:)
To była najlepsza zabawa w moim życiu, tyle śmiechu, improwizacji ze świecą szukać w grach komputerowych czy tym bardziej imprezach "normalnych" ludzi.
Zbierało się też figurki do gier typu Warhammer, etc. (kolega był w jednym z takich klubów bitewnych) ale jako dziecko ciężko było kupować malutkie figurki po kilkanaście/kilkadziesiąt złotych.

Pewnie, to są dopiero zabawy! :) Tyle śmiechu, że ciężko to opisać ;D Ja tam polecam wszystkim. A kto nigdy nie spróbował, niech żałuje ;P Sama sceptycznie na początku do gier planszowych podchodziłam, ale... zostałam skutecznie zarażona ;)

A to o czym piszesz przypomina mi D&D, w które grają chłopaki.

Dokładnie na tej zasadzie (pamiętny odcinek z Howardem imitującym sławnych ludzi) tylko że my bawiliśmy się bez żadnych podręczników czy planszy, w tamtych czasach internetu nie było więc kolega z klubu bitewnego coś usłyszał a resztę sobie dopowiedzieliśmy i tak się grało:)
Z tego co pamiętam to z oryginalnego D&D mieliśmy tylko karty postaci, cały bestiariusz i resztę stworzyliśmy sami.
Ale się sentymentalnie zrobiło, lata 90-te:)

Nie mam jakiegoś ogromnego doświadczenia ani dużej ilości gier, ale to co mogę polecić:
- wspomniani Osadnicy z Catanu i Wsiąść do pociągu
- do wprowadzania nowych graczy nadaje się jeszcze stosunkowo prosta w zasadach Pandemia
- dla ambitnych i mających sporo czasu Zimna Wojna (jedna partia to 2-3 godziny) co prawda gra 1v1, ale mając w miarę stałego przeciwnika gra będzie warta każdej wydanej złotówki i każdej spędzonej minuty
- aktualnie moja ulubiona gra Munchkin - lekka, łatwa i przyjemna karciana parodia D&D i innych "poważnych" gier RPG praktycznie wszyscy z którymi grałem przynajmniej jedną partię dopytują się kiedy znowu gramy :)

Też strasznię lubię pograć. Kiedyś przyszli do mnie koledzy, nie mieliśmy co robić i po mimo ich sprzeciwów namówiłem ich w końcu na jedną z moich gier. Z tego wszystkiego wyszedł komis z jednego przedmiotu, bo do tej pory codziennie po zajęciach gramy u mnie, przy czym z 6 gier na półce, zrobiło się ich 20. Polecam:
- Dominion ( karcianka, według boardgamegeek, jedna z najlepszych gier na świecie)
- 7 cudów świat ( nawet nie będę komentować :D )
- Pandemia
- Smallworld ( coś na kształt "the risk" )
- Carcassonne
- Robinson Crusoe: Adventure on the Cursed Island
- Osadnicy z Catanu ( klasyk, przy czym muszę dodać, że rozegraliśmy w to tyle partii, że od pewnego czasu nie mogłem sobie odmówić dodatku - "Miasta i rycerze" ( chyba jedyny dobry, może poza żeglarzami) i naprawdę nie wyobrażam sobie teraz tej gry bez tego, bo po jednym razie z dodatkiem, sama podstawka wydaje się najzwyczajniej nudna)

Wracając do tbbt, czy ktoś wie w co grali w ostatnim odcinku ? :)

Z gier wymienionych przez ciebie mam doświadczenia tylko z Carcassonne, Osadnikami i kiedyś zastanawiałam się nad kupnem Smallworld (wybrałam wtedy Agricolę). Co do Carcassonne, to nie wiem jak ty i twoja ekipa, ale my, mimo prostoty tej gry, gramy w nią dość często, bo jest krótka, łatwa i przyjemna. I te złośliwości związane z odbieraniem komuś zamku, eh uwielbiam robić takie psikusy ;D Pewnie z dodatkami jest o wiele bardziej skomplikowana, jest ich chyba 9? Jednak zawsze jak planuję kupić coś nowego i mam wybór: nowa gra czy dodatek, to wybieram nową grę... Chociaż na pewno dodatki mają swoje plusy, jest to świetny pomysł na przedłużenie żywotności gry, która się znudziła. Na szczęście moje ulubione gry póki co nie nudzą, więc na razie nie widzę potrzeby ;)

Co do komisu - absolutnie się nie dziwię, bo to wciąga jak cholera ;D Sama przez długi czas byłam oporna, ale jak raz zagrałam, to kaplica ;)

Catanu