Po oglądnięciu tego filmu można dojść do wniosku, że powstał nowy gatunek filmowy: katastroficzny melodramat. Łzy w tym filmie leją się prawdziwymi strumieniami, zwłaszcza w drugiej części. Oprócz kilku ciekawych efektów specjalnych, film jest po prostu nudny, a w dodatku podrasowany ukrytą polityczną propagandą, gloryfikującą osiągnięcia niemieckich naukowców, którym nie schodzą z ust frazesy o europejskiej współpracy i braterstwie. Widać, że jego twórcy za wszelką cenę chcieli być twórcami poprawnymi politycznie, stąd dziecięco naiwne, w stylu sowieckich powieści science fiction z lat 50-tych XX wieku, wstawki o współpracy między narodami. Rasowy oglądacz tego typu filmów, który już z niejednego ekranu jadł, zanudzi się na śmierć. Podsumowując: film dopasowany do poziomu 6-7-letnich dzieci, którego nie ratuje kilka minut w sumie trwających (i niezłych) efektów specjalnych. Jedynymi zachwyconymi widzami mogą być - niczego im nie ujmując - kucharki i sprzątaczki, nawykłe do idiotycznych, ciągnących się latami, seriali, które zaszlochają się niemal na śmierć. Pełnokrwistym facetom - zdecydowanie odradzam, chyba, że chcą mieć święty spokój przez trzy godziny z rozwrzeszczanymi pociechami (swoimi i sąsiadów) i marudzącą o rzekomo ciągłym chlaniu piwska przed telewizorem żoną... Ocena: 2